De Universiteit van Ghana
Door: Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
12 September 2013 | Ghana, Accra
Nog geen 24 uur heb ik doorgebracht in Ghana en het voelt nu al alsof ik er weken ben.
De vlucht van Schiphol naar Accra was ietwat vertraagd, maar verliep verder soepel. Ik had me vergist in het tijdverschil en daardoor was het een uur langer vliegen dan ik had verwacht. Het is twee uur eerder in Ghana vergeleken met Nederland en de vlucht duurde 7 uur. De vlucht zat vol en 90% van de passagiers was Ghanees van origine; ofwel Ghanezen uit Amsterdam ofwel Ghanezen uit Londen op doorreis via Amsterdam naar Ghana. Tijdens de vlucht vroeg ik me af of er deelnemers van RODAM aan boord zouden zijn.
Aangekomen op Kotoka Airport in Accra werden we veelvuldig gecontroleerd. Meerdere malen ons paspoort, maar ook gele koorts vaccinatie certificaat, bagage labels etc. Nauwelijks voorbij de laatste controle werden we bestormd door taxi chauffeurs. Mentaal voorbereid of niet, ik geloof toch dat we zijn afgezet voor het relatief korte ritje van vliegveld naar de accommodatie. Rachel en ik verblijven in de Yiri Lodge; accommodatie op de campus van de universiteit, voor ons geregeld door Mawuli. Mawuli is een PhD student onder begeleiding van Ama; een professor op RODAM.
De pinautomaat op het vliegveld had vlak voordat wij hem ontdekten een pinpas van een toerist ingeslikt. Rachel en ik hadden daardoor niet kunnen pinnen op het vliegveld en slechts wat euro’s/ponden omgewisseld voor Ghanese Cedi zodat we de – te dure – taxi konden betalen. Na een Engels ontbijtje in de Yiri Lodge gingen we op zoek naar een pinautomaat die Mastercard accepteert. Bijna alle pinautomaten accepteren Visa, maar een pinautomaat die Mastercard accepteert is heel wat moeilijker te vinden. Op advies van een bankmedewerker hebben we een taxi naar de Accra Mall genomen. Het verkeer in Accra is chaotisch. De taxi chauffeur trok zich niks aan van de rijbanen en straatverkopers grijpen elke mogelijkheid aan om je iets te verkopen door het autoraampje. Het is ongelofelijk wat de verkopers allemaal op hun hoofd dragen. Tussen de auto’s door lopen voornamelijk vrouwen met schalen fruit op hun hoofd, maar zo in de stad zagen we zelfs bouwplaten vervoerd worden op hoofden. We vonden uiteindelijk een werkende, gevulde, Mastercard-accepterende pinautomaat in het winkelcentrum. Het grootste Cedi biljet is 20 cedi, wat overeenkomt met nog geen € 7,- . Rachel en ik lopen dus met goed gevulde portemonnees rond.
Mawuli zou ons 12:15 komen ophalen om Ama te ontmoeten. Ik had niet verwacht dat hij stipt op tijd zou zijn, maar dit was wel een duidelijke confrontatie met Afrikaanse tijd. Tegen 14:00 uur was Mawuli eindelijk bij de Yiri Lodge. We zijn te voet over de campus gelopen naar de afdeling waar hij werkt. Halverwege deze voettocht door de vochtige hitte hebben we geluncht bij een klein restaurantje. Ik vind het geweldig om eindelijk de Ghanese gerechten te proberen waar ik zoveel over gehoord en gelezen heb. Ik had fufu (deegbal van cassave en bakbanaan) met vis in een pittige rode soep. Het eerste wat me opviel is dat de portiegroottes hier gigantisch zijn. De soepkom was even groot als mijn saladekom thuis. Ik had nog niet eens de helft op toen ik al vol zat. Uiteraard eet je Ghanees eten met je handen. Met de rechterhand zelfs, want links is onrein. Voordat het eten geserveerd werd, kregen we een kom water en een fles afwasmiddel op een bordje. Netjes handjes wassen voordat je gaat eten.
Na een groot deel van de gigantische campus gezien te hebben, zijn we naar Mawuli’s kantoor gewandeld. Daar hebben we gekletst met zijn kamergenoten over Ghana, Europa en allerlei gezondheids- en cultuuraspecten. Roken wordt gigantisch gestigmatiseerd in Ghana. Je kunt beter te dik zijn dan te dun en trouwen is een must. Zoals in de meeste landen, vinden ze ook hier “Karlijn” een moeilijk uit te spreken naam. Zodra ze de spelling zien, wordt de verwarring alleen maar groter. Eén van Mawuli’s collega’s legde uit hoe namen in Ghana worden gekozen. Traditioneel wordt iedereen vernoemd naar de dag waarop ze geboren worden en het hoeveelste kind het is. Mijn Ghanese naam is Abena Dede; op dinsdag geboren en de eerste dochter. Veel Ghanezen krijgen dan nog een andere naam als roepnaam; meestal een religieus getinte naam. Zo betekent Mawuli ‘God leeft’.
Tegen 18:00 uur had Ama eindelijk tijd om ons te ontmoeten. Het is ongelofelijk hoe druk deze gerespecteerde professor het heeft. Ze zag er moe uit en kon ons maar kort ontmoeten voordat ze door moest naar een volgende vergadering. We hebben morgen met haar afgesproken om te dineren en vrijdag mogen we een college van haar bijwonen. De rest van de tijd zal Mawuli ons onder zijn hoede nemen.
Na een gezellig gegeten te hebben met Mawuli en Rachel is deze lange eerste dag voorbij. Ik ben moe van alle indrukken en denk dat ik heerlijk ga slapen vannacht.
Groetjes,
Abena Dede
De vlucht van Schiphol naar Accra was ietwat vertraagd, maar verliep verder soepel. Ik had me vergist in het tijdverschil en daardoor was het een uur langer vliegen dan ik had verwacht. Het is twee uur eerder in Ghana vergeleken met Nederland en de vlucht duurde 7 uur. De vlucht zat vol en 90% van de passagiers was Ghanees van origine; ofwel Ghanezen uit Amsterdam ofwel Ghanezen uit Londen op doorreis via Amsterdam naar Ghana. Tijdens de vlucht vroeg ik me af of er deelnemers van RODAM aan boord zouden zijn.
Aangekomen op Kotoka Airport in Accra werden we veelvuldig gecontroleerd. Meerdere malen ons paspoort, maar ook gele koorts vaccinatie certificaat, bagage labels etc. Nauwelijks voorbij de laatste controle werden we bestormd door taxi chauffeurs. Mentaal voorbereid of niet, ik geloof toch dat we zijn afgezet voor het relatief korte ritje van vliegveld naar de accommodatie. Rachel en ik verblijven in de Yiri Lodge; accommodatie op de campus van de universiteit, voor ons geregeld door Mawuli. Mawuli is een PhD student onder begeleiding van Ama; een professor op RODAM.
De pinautomaat op het vliegveld had vlak voordat wij hem ontdekten een pinpas van een toerist ingeslikt. Rachel en ik hadden daardoor niet kunnen pinnen op het vliegveld en slechts wat euro’s/ponden omgewisseld voor Ghanese Cedi zodat we de – te dure – taxi konden betalen. Na een Engels ontbijtje in de Yiri Lodge gingen we op zoek naar een pinautomaat die Mastercard accepteert. Bijna alle pinautomaten accepteren Visa, maar een pinautomaat die Mastercard accepteert is heel wat moeilijker te vinden. Op advies van een bankmedewerker hebben we een taxi naar de Accra Mall genomen. Het verkeer in Accra is chaotisch. De taxi chauffeur trok zich niks aan van de rijbanen en straatverkopers grijpen elke mogelijkheid aan om je iets te verkopen door het autoraampje. Het is ongelofelijk wat de verkopers allemaal op hun hoofd dragen. Tussen de auto’s door lopen voornamelijk vrouwen met schalen fruit op hun hoofd, maar zo in de stad zagen we zelfs bouwplaten vervoerd worden op hoofden. We vonden uiteindelijk een werkende, gevulde, Mastercard-accepterende pinautomaat in het winkelcentrum. Het grootste Cedi biljet is 20 cedi, wat overeenkomt met nog geen € 7,- . Rachel en ik lopen dus met goed gevulde portemonnees rond.
Mawuli zou ons 12:15 komen ophalen om Ama te ontmoeten. Ik had niet verwacht dat hij stipt op tijd zou zijn, maar dit was wel een duidelijke confrontatie met Afrikaanse tijd. Tegen 14:00 uur was Mawuli eindelijk bij de Yiri Lodge. We zijn te voet over de campus gelopen naar de afdeling waar hij werkt. Halverwege deze voettocht door de vochtige hitte hebben we geluncht bij een klein restaurantje. Ik vind het geweldig om eindelijk de Ghanese gerechten te proberen waar ik zoveel over gehoord en gelezen heb. Ik had fufu (deegbal van cassave en bakbanaan) met vis in een pittige rode soep. Het eerste wat me opviel is dat de portiegroottes hier gigantisch zijn. De soepkom was even groot als mijn saladekom thuis. Ik had nog niet eens de helft op toen ik al vol zat. Uiteraard eet je Ghanees eten met je handen. Met de rechterhand zelfs, want links is onrein. Voordat het eten geserveerd werd, kregen we een kom water en een fles afwasmiddel op een bordje. Netjes handjes wassen voordat je gaat eten.
Na een groot deel van de gigantische campus gezien te hebben, zijn we naar Mawuli’s kantoor gewandeld. Daar hebben we gekletst met zijn kamergenoten over Ghana, Europa en allerlei gezondheids- en cultuuraspecten. Roken wordt gigantisch gestigmatiseerd in Ghana. Je kunt beter te dik zijn dan te dun en trouwen is een must. Zoals in de meeste landen, vinden ze ook hier “Karlijn” een moeilijk uit te spreken naam. Zodra ze de spelling zien, wordt de verwarring alleen maar groter. Eén van Mawuli’s collega’s legde uit hoe namen in Ghana worden gekozen. Traditioneel wordt iedereen vernoemd naar de dag waarop ze geboren worden en het hoeveelste kind het is. Mijn Ghanese naam is Abena Dede; op dinsdag geboren en de eerste dochter. Veel Ghanezen krijgen dan nog een andere naam als roepnaam; meestal een religieus getinte naam. Zo betekent Mawuli ‘God leeft’.
Tegen 18:00 uur had Ama eindelijk tijd om ons te ontmoeten. Het is ongelofelijk hoe druk deze gerespecteerde professor het heeft. Ze zag er moe uit en kon ons maar kort ontmoeten voordat ze door moest naar een volgende vergadering. We hebben morgen met haar afgesproken om te dineren en vrijdag mogen we een college van haar bijwonen. De rest van de tijd zal Mawuli ons onder zijn hoede nemen.
Na een gezellig gegeten te hebben met Mawuli en Rachel is deze lange eerste dag voorbij. Ik ben moe van alle indrukken en denk dat ik heerlijk ga slapen vannacht.
Groetjes,
Abena Dede
-
12 September 2013 - 07:38
Erik Beune:
Ha Karlijn
Ik lees dat je al heel wat indrukken hebt verwerk in de relatief korte tijd dat je in Ghana bent.. Heerlijk om zo open te staan voor alles wat op je pad komt en heel erg leuk om te lezen. Voor mij weer een les: zometeen onderweg naar Amsterdam Zuidoost met de trein zal ik ook weer eens extra goed om me heen kijken en beleven wat er allemaal is ;-)
Groetjes, Erik ( vergeet niet naar jamestown te gaan en het cultureel centrum dat daar niet al te ver vandaan ligt: op beide plekken wordt je overigens wel ' belaagd' ) -
12 September 2013 - 07:49
Adriëtte :
Hai Karlijn,
Wat schrijf je geweldige verhaaltjes! Het was bijna alsof ik door de straten van Accra liep. Ik wens je een geweldige tijd toe daar en geen zorgen om de grote porties, het duurt nog wel even voor je het ideale schoonheidsbeeld in Ghana hebt bereikt.
Ik zie uit naar je volgende verhalen.
Veel liefs vanuit een heerlijk Hollandse trein.
Adriëtte -
12 September 2013 - 08:55
Leonie:
Heeey Karlijn,
Wat fijn om al zo snel een berichtje te krijgen. Heerlijk om te lezen over het verkeer, ik kon me er een levendige voorstelling van maken.
Wat interessant om te horen hoe de eetgewoontes zijn. Die fles afwasmiddel, hahahaha!! En op de foto is inderdaad die gigantische kom soep te zien! Dat wordt balansen als je terug bent, jeetje! Blijf vooral foto's posten van het spannende eten!
Heel veel plezier en ik kijk uit naar je volgende bericht!!
Liefs vanuit een grijs, grijs kantoor:P
Leonie -
12 September 2013 - 09:32
Wilma Meeks:
Ha Karlijn!
Wat een belevenissen op die eerste dag! Maar dit alles is precies waar jij zo van houdt; andere landen, andere cultuur, mensen leren kennen etc.
Geniet van alles wat gaat komen en wij volgen je via je heerlijke verhalen.
Ook groetjes aan Rachel en tot de volgende keer!
Veel liefs van mama en papa. -
12 September 2013 - 09:37
Anneke:
Heey Abena Dede! ;)
Leuke naam heb je gekregen Karlijn! Jeetje, je bent één dag in Ghana en je hebt nu al veel meegemaakt. Wat een drukte zo op straat, het is maar goed dat je een taxi kunt nemen en je er niet zelf doorheen hoeft te manoeuvreren. En het eten klinkt wel heerlijk! Ik ben benieuwd naar de rest van je verhalen! Tot de volgende update!
x Anneke -
12 September 2013 - 10:20
Nita:
Hoi Karlijn,
Heel fijn om te horen over je belevenis. Je verhaal vind ik erg spannend! Ik wens je een mooi leerzame tijd in Ghana en ben benieuwd naar je vervolg verhaal.
Groetjes, Nita -
12 September 2013 - 10:58
Erwin:
Erg leuk om te lezen Karlijn. Het geeft al een aardige eerste indruk! Het klinkt als een land waar je de gekste dingen mag verwachten, waar vaak wel een bijzondere logica achter zit. Groetjes aan je Ghanese-alter ego Abena Dede.
Groet, Erwin -
12 September 2013 - 12:40
Karlijn Meeks:
Heel leuk om zoveel reacties te lezen!! Foto's uploaden gaat vrij langzaam, maar ik zal proberen veel Ghanese eet-foto's te plaatsen :)
Het klimaat valt me erg mee. Het is warm, maar niet zo warm als bijvoorbeeld Thailand. De temperatuur schommelt tussen de 27 en 30 graden. 's Nachts koelt het af tot een graad of 22. Het is wel erg vochtig, maar gelukkig waait het veel. Wandelend met een Afrikaans tempo is het prima uit te houden ;)
Ghana is duidelijk anders dan Namibië of Zuid-Afrika, maar ik zie ook veel overeenkomsten. Het (openbaar)vervoer is vergelijkbaar, culturele overeenkomsten (Afrikaanse tijd, uitgebreid groeten etc.) en sommige begroeiing. Wat ik erg grappig vond in de Accra Mall is dat ik bijna alle winkelketens herkende van Namibië; Mr. Price, Shoprite, Idenity... Allemaal namen die ik buiten Afrika nog niet ben tegen gekomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
