Uitstapje naar het ziekenhuis...
Door: Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
15 Juli 2010 | Thailand, Watthana Nakhon
Het is nu een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst. Niet omdat ik niks te vertellen had, maar omdat ik geen mogelijkheid had! Claudia was maandagochtend opgenomen in het ziekenhuis. Het gaat nu gelukkig weer beter met haar. Ik zal er zo meer over vertellen, maar eerst wat we zondag hebben gedaan.
Zondagochtend zijn we in Cambodja met de tuktuk naar de oude markt in Siem Reap geweest. Ze verkochten veel souveniers, maar de markt was ook voor lokale mensen. Bij sommige kraampjes lagen varkenskoppen, bij andere verkochten ze levende vissen en ik heb nog nooit zoveel vreemde soorten fruit gezien. We hebben al een aantal geprobeerd zoals dragon fruits, rambutan, mangosteen, longan en veel meer! Toch blijf ik me elke keer verbazen over wat voor soorten er nog meer zijn.
We waren al snel moe gelopen op de markt, dus rond een uur of 10 bracht de tuktuk-chauffeur ons terug naar het hostel. Na even te hebben uitgerust op onze heerlijke airco-kamer, zijn we gaan lunchen bij een restaurantje op de hoek van de straat. We moesten ons haasten, want om 11:40 kwam de taxi ons al ophalen bij het hostel om ons terug naar de grens te brengen.
Dit keer hadden we een taxi geregeld via het hostel. Deze was tenminste wel betrouwbaar! Bij de douane moesten we heel lang in de rij staan om een stempel te krijgen, maar gelukkig ging alles wel goed. Aan de Thaise kant van de grens stonden allemaal kinderen met paraplu's. Zodra ze een toerist zagen, staken ze de paraplu op en liepen met hem mee naar de auto. Op die manier probeerden ze wat geld te verdienen.
P'Deang, dezelfde lerares die ons bij de grens gedropt had, kwam ons ook weer ophalen. Ze bracht ons naar het huis; een rijstboerderij. Haar familie was heel opgewonden om de 'farangs' (buitenlanders) te zien. Ze wilden me allemaal aanraken en zelfs de buren kwamen kijken. P'Deangs familie had heerlijk voor ons gekookt. Al was het veel te veel. Vervolgens bracht P'Deang ons terug naar het huis van P'Ae.
Die avond voelde Claudia zich al niet zo goed. We waren allebei erg moe van het uitstapje naar Cambodja, dus zijn maar vroeg gaan slapen. Die nacht (voor ons om 01:30) was de voetbal finale! Die wilden we natuurlijk niet missen. Dus om 02:45 hadden we onze wekker gezet om het laatste deel te zien. Super jammer dat Nederland heeft verloren...
Maandagochtend had Claudia koorts, ze was misselijk en zag er heel ziek uit. P'Ae besloot haar naar de dokter in Sa Keaw te brengen. Dezelfde dokter die ze al een keer had gezien voor haar muggenbulten. Aangezien ik al een week reizigersdiarree had, ging ik ook mee om antibiotica te vragen. Ik ben heel blij dat ik mee ben gegaan! Bij de dokter in de wachtkamer moest Claudia overgeven. De dokter was bang dat ze malaria had en stuurde haar gelijk door naar het ziekenhuis in Sa Keaw.
In het ziekenhuis werd ze op een bedje gelegd in de 'emergency-room'. Er werd bloed afgenomen voor de malaria-test en een infuus aangebracht. P'Ae en ik moesten haar registratie regelen. Claudia werd vervolgens naar een andere afdeling gereden. Het ziekenhuis is de grootste van deze provincie, maar het lijkt niks op een ziekenhuis bij ons. Alles is veeeel primitiever! Claudia lag op een bedje op de gang, net als velen anderen. Er waren niet echt muren om dingen af te scheiden. Het was gewoon een hele grote zaal, met heel veel bedden met zieken mensen. Ze kennen hier geen bezoekuren en het is heel normaal dat familie bij de patient blijft om voor hem/haar te zorgen. Het was dus super druk! Niet alleen met patienten, maar ook met familie. Het ergste was dat iedereen naar mij keek. Ik viel heel erg op als buitenlander. Overal waar ik liep, werd ik nagewezen en nagekeken. Mensen liepen met een grote boog om me heen. Kinderen wezen, keken heel aandachtig en weer andere kinderen begonnen te huilen. (Ben ik zo eng??)
Na een aantal uur kon Claudia gelukkig overgeplaatst worden naar een prive-kamer. Wat een verschil! Het was net een luxe hotelkamer met airco, tv, eigen badkamer enz.
Claudia kreeg eten in het ziekenhuis, maar ik natuurlijk niet. P'Ae is avondeten met me gaan halen en eten voor de dag erna. Ik ben die nacht bij Claudia in het ziekenhuis blijven slapen, op een bankje in haar kamer. Het bankje was echter veel te klein voor mij! Mijn benen staken over de rand en ik wist absoluut niet hoe ik moest gaan liggen. Daar kwam nog bij dat om het uur een zuster binnen kwam om Claudia's temperatuur en bloeddruk te meten. Ik heb die nacht dus absoluut niet geslapen!
De dag erna, dinsdag, was zooo vreselijk saai. Claudia voelde zich al stukken beter, maar mocht toch niet naar huis van de dokter. Uit de test was gebleken dat ze geen malaria had, waarschijnlijk was het een zonnesteek. We hebben de hele dag maar een beetje op die kamer gezeten en om de zoveel tijd kwam een zuster binnen. Toen P'Ae ons tegen de avond kwam opzoeken, vroeg ik of ik met haar mee naar huis mocht. Als ik nog een nacht op dat bankje in het ziekenhuis zou moeten slapen, zou ik zelf ziek worden! We hebben Claudia dus alleen achter gelaten in het ziekenhuis. Dat vinden ze hier heel vreemd, maar het is prima gegaan.
Woensdagochtend ben ik gewoon les gaan geven. De kinderen waren heel enghousiast om me weer te zien en alle leraren wilden weten hoe het met Claudia ging. 's Middags mocht Claudia naar huis. We zijn eerst naar de Makro (ja, die hebben ze hier ook!) gegaan om avondeten te halen en zijn vervolgens Claudia gaan ophalen. Bij de Makro heb ik heerlijk Nederlands eten gehaald: aardappelen, broccoli en wat vlees. Ik was zo blij om eens iets anders te eten dan rijst!
Nu is het donderdagochtend. Claudia is ook weer op school en voelt zich stukken beter. Ik heb net les gegeven in klas 2/5. Ik heb ze geprobeerd te leren wat ze moeten zeggen als ze naar de dokter gaan. Dat leek me wel toepasselijk.
Morgen is onze laatste lesdag hier. Eigenlijk zouden we t/m volgende week woensdag les geven, maar volgende week hebben de leerlingen examens.
Sa wat die kha! Karlijn
Zondagochtend zijn we in Cambodja met de tuktuk naar de oude markt in Siem Reap geweest. Ze verkochten veel souveniers, maar de markt was ook voor lokale mensen. Bij sommige kraampjes lagen varkenskoppen, bij andere verkochten ze levende vissen en ik heb nog nooit zoveel vreemde soorten fruit gezien. We hebben al een aantal geprobeerd zoals dragon fruits, rambutan, mangosteen, longan en veel meer! Toch blijf ik me elke keer verbazen over wat voor soorten er nog meer zijn.
We waren al snel moe gelopen op de markt, dus rond een uur of 10 bracht de tuktuk-chauffeur ons terug naar het hostel. Na even te hebben uitgerust op onze heerlijke airco-kamer, zijn we gaan lunchen bij een restaurantje op de hoek van de straat. We moesten ons haasten, want om 11:40 kwam de taxi ons al ophalen bij het hostel om ons terug naar de grens te brengen.
Dit keer hadden we een taxi geregeld via het hostel. Deze was tenminste wel betrouwbaar! Bij de douane moesten we heel lang in de rij staan om een stempel te krijgen, maar gelukkig ging alles wel goed. Aan de Thaise kant van de grens stonden allemaal kinderen met paraplu's. Zodra ze een toerist zagen, staken ze de paraplu op en liepen met hem mee naar de auto. Op die manier probeerden ze wat geld te verdienen.
P'Deang, dezelfde lerares die ons bij de grens gedropt had, kwam ons ook weer ophalen. Ze bracht ons naar het huis; een rijstboerderij. Haar familie was heel opgewonden om de 'farangs' (buitenlanders) te zien. Ze wilden me allemaal aanraken en zelfs de buren kwamen kijken. P'Deangs familie had heerlijk voor ons gekookt. Al was het veel te veel. Vervolgens bracht P'Deang ons terug naar het huis van P'Ae.
Die avond voelde Claudia zich al niet zo goed. We waren allebei erg moe van het uitstapje naar Cambodja, dus zijn maar vroeg gaan slapen. Die nacht (voor ons om 01:30) was de voetbal finale! Die wilden we natuurlijk niet missen. Dus om 02:45 hadden we onze wekker gezet om het laatste deel te zien. Super jammer dat Nederland heeft verloren...
Maandagochtend had Claudia koorts, ze was misselijk en zag er heel ziek uit. P'Ae besloot haar naar de dokter in Sa Keaw te brengen. Dezelfde dokter die ze al een keer had gezien voor haar muggenbulten. Aangezien ik al een week reizigersdiarree had, ging ik ook mee om antibiotica te vragen. Ik ben heel blij dat ik mee ben gegaan! Bij de dokter in de wachtkamer moest Claudia overgeven. De dokter was bang dat ze malaria had en stuurde haar gelijk door naar het ziekenhuis in Sa Keaw.
In het ziekenhuis werd ze op een bedje gelegd in de 'emergency-room'. Er werd bloed afgenomen voor de malaria-test en een infuus aangebracht. P'Ae en ik moesten haar registratie regelen. Claudia werd vervolgens naar een andere afdeling gereden. Het ziekenhuis is de grootste van deze provincie, maar het lijkt niks op een ziekenhuis bij ons. Alles is veeeel primitiever! Claudia lag op een bedje op de gang, net als velen anderen. Er waren niet echt muren om dingen af te scheiden. Het was gewoon een hele grote zaal, met heel veel bedden met zieken mensen. Ze kennen hier geen bezoekuren en het is heel normaal dat familie bij de patient blijft om voor hem/haar te zorgen. Het was dus super druk! Niet alleen met patienten, maar ook met familie. Het ergste was dat iedereen naar mij keek. Ik viel heel erg op als buitenlander. Overal waar ik liep, werd ik nagewezen en nagekeken. Mensen liepen met een grote boog om me heen. Kinderen wezen, keken heel aandachtig en weer andere kinderen begonnen te huilen. (Ben ik zo eng??)
Na een aantal uur kon Claudia gelukkig overgeplaatst worden naar een prive-kamer. Wat een verschil! Het was net een luxe hotelkamer met airco, tv, eigen badkamer enz.
Claudia kreeg eten in het ziekenhuis, maar ik natuurlijk niet. P'Ae is avondeten met me gaan halen en eten voor de dag erna. Ik ben die nacht bij Claudia in het ziekenhuis blijven slapen, op een bankje in haar kamer. Het bankje was echter veel te klein voor mij! Mijn benen staken over de rand en ik wist absoluut niet hoe ik moest gaan liggen. Daar kwam nog bij dat om het uur een zuster binnen kwam om Claudia's temperatuur en bloeddruk te meten. Ik heb die nacht dus absoluut niet geslapen!
De dag erna, dinsdag, was zooo vreselijk saai. Claudia voelde zich al stukken beter, maar mocht toch niet naar huis van de dokter. Uit de test was gebleken dat ze geen malaria had, waarschijnlijk was het een zonnesteek. We hebben de hele dag maar een beetje op die kamer gezeten en om de zoveel tijd kwam een zuster binnen. Toen P'Ae ons tegen de avond kwam opzoeken, vroeg ik of ik met haar mee naar huis mocht. Als ik nog een nacht op dat bankje in het ziekenhuis zou moeten slapen, zou ik zelf ziek worden! We hebben Claudia dus alleen achter gelaten in het ziekenhuis. Dat vinden ze hier heel vreemd, maar het is prima gegaan.
Woensdagochtend ben ik gewoon les gaan geven. De kinderen waren heel enghousiast om me weer te zien en alle leraren wilden weten hoe het met Claudia ging. 's Middags mocht Claudia naar huis. We zijn eerst naar de Makro (ja, die hebben ze hier ook!) gegaan om avondeten te halen en zijn vervolgens Claudia gaan ophalen. Bij de Makro heb ik heerlijk Nederlands eten gehaald: aardappelen, broccoli en wat vlees. Ik was zo blij om eens iets anders te eten dan rijst!
Nu is het donderdagochtend. Claudia is ook weer op school en voelt zich stukken beter. Ik heb net les gegeven in klas 2/5. Ik heb ze geprobeerd te leren wat ze moeten zeggen als ze naar de dokter gaan. Dat leek me wel toepasselijk.
Morgen is onze laatste lesdag hier. Eigenlijk zouden we t/m volgende week woensdag les geven, maar volgende week hebben de leerlingen examens.
Sa wat die kha! Karlijn
-
15 Juli 2010 - 06:26
Karen:
WHooaaaaa. Wat erg van Claudia! Fijn dat ze weer beter is though.
En superlief dat je bij haar bent gebleven ;D Jammer dat morgen alweer de laatste dag is, ging best snel dan, niet? -
15 Juli 2010 - 08:25
Mama:
Gelukkig is Claudia weer beter!
Morgen al de laatste lesdag. Kunnen jullie nog iets leuks doen als afsluiting? Misschien een ballonnenfeestje?
Hier is gisteravond een enorme storm over het land getrokken. Heel veel schade! Bij ons gelukkig niet, maar wel in Berg. In de tuin van oma zijn veel bomen als lucifers omgeknapt: 2 notenbomen, de accacia, een berkenboom en nog veel meer. Je weet niet wat je ziet! Voor het huis op de molenweg zijn 4 enorme lindenbomen totaal ontworteld. Gelukkig is niks op het huis gevallen, maar er is heel wat op te ruimen. Maar goed dat oma er niet meer woont, want dan was ze vast van de angst gestorven, het moet een enorm geweld geweest zijn.
Karlijn, nog veel plezier de laatste dagen en voor P'Ae:
Thank you very much for everthing you have done for my daughter Karlijn and for Claudia!!!
Greetings from us and if you wish to visit Holland you will be welcome!
Bye, Wilma, Hans, Erwin. -
15 Juli 2010 - 11:25
Leonie:
Echt supererg van Claudia. Blij dat 't met een sisser af is gelopen!
Had graag met je willen ruilen toen je over de fruitmarkt liep! En een Makro!!! Niet te geloven, echt bizar!
Succes met je laatste lesdag en geniet van je vrije tijd erna!!
Groetjes, Leonie
Ps. Mijn vakantie begint morgen!!:D Zin in!! -
15 Juli 2010 - 11:32
Lirije:
Hey!
Wat vervelend dat Claudia ziek geworden was, ben blij dat het weer beter gaat! Ik heb een 8!! voor mn scriptie gehaald:D jeej! Maar helaas had ik een 5 voor nutrition and sports:( dus die moet ik nog gaan herkansen 27 augustus.. Gaan jullie binnenkort dan al rondreizen omdat jullie volgende week geen les meer hoeven te geven?
Xx -
15 Juli 2010 - 14:26
Jitske:
Haai,
Jeetje wat een ervaring en wat vervelend voor Claudia. Gelukkig voelt ze zich weer beter.
xxx -
15 Juli 2010 - 18:42
Milou:
Och, arme Claudia! Dat is natuurlijk een domper in jullie avontuur.
Maar morgen al de laatste dag op school. Raar is dat, he ;)
Oh, een drakenvrucht is slimy!
*dikke knuf* -
15 Juli 2010 - 20:46
Erwin:
Ja, zo zie je. De Makro is altijd om de hoek ;p.
Veel plezier tijdens je laatste lesdag en wat ga je daarna dan doen? -
16 Juli 2010 - 10:49
Dennis:
Das knap lullig zoiets. Gelukkig dat het geen malaria was, daar zou ze wel even zoet mee zijn.
En nee, je bent niet eng hoor. ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
