Oranjekoorts in DC

Ik ken geen ander land waarbij één kleur gebruikt wordt om de trots op het eigen land uit te drukken. Deze oranjekoorts komt zelfs sterker tot uiting in het buitenland. Hoewel het op maandag Koningsdag was, werd het in DC afgelopen zaterdag al gevierd. DC Dutch, een Nederlandse vereniging in DC, had in samenwerken met Heineken een Koningsdag feest georganiseerd in een kroeg in het centrum van DC. Heineken had flink gesponsord. We kregen een gratis oranje shirt met ‘Koningsdag 2015’, een oranje pruik, een oranje boa en een gratis biertje. En dat terwijl Kirsten en ik nog zo ons best hadden gedaan een aantal oranje attributen te verzamelen. Ik had een oranje shirt van Walden geleend en een oranje pet gekocht voor toeristen met de opdruk ‘Washington DC’. Walden en Nikki waren ook gekomen en konden eens proeven aan die oranjegekte. Na een korte toespraak van de Nederlandse ambassadeur en het Wilhelmus barstte het feest los. Er was een DJ die goede muziek speelde, maar helaas geen Nederlandse nummers had. Desondanks was het een geweldige avond. Ik schat dat ongeveer 60% van de feestgangers Nederlands was. De meest uitzonderlijke feestganger was een oude man, minstens 70 maar misschien wel 80, die de dansvloer niet schuwde. Hij was er met zijn zoon en Aziatische vrouw. Toen zich een kring vormde danste hij onbevreesd in het midden gevolgd door drie indrukwekkend goede breakdancers. Ze mogen wel vaker feestjes zoals deze organiseren.

Veel minder feestelijk, maar zeker de moeite waard, was een bezoekje aan de Arlington begraafplaats op zondag. Arlington National Cemetery is een militaire begraafplaats. Er liggen echter niet alleen militairen begraven, maar ook verscheidenen bekendheden zoals J.F. Kennedy en Pierre L’Enfant (de ontwerper van Washington DC). De rechte lijnen witte grafstenen op groene heuvels met her en der roze kersenbloesembomen boden een magische aanblik. Op de hoogste heuvel bevindt zich het Arlington House; een huis van een generaal. Prachtig is het uitzicht vanaf die heuvel over de rivier de Potomac en de National Mall met onder andere het Lincoln Memorial, Washington monument en het Capitool. Iets verderop op de gigantisch grote begraafplaats bevindt zich het graf van “de onbekende soldaat”. Op dit monument staat “Here Rests in Honored Glory, An American Soldier, Known but to God”. Het wordt 24 uur per dag bewaakt en ieder half uur kun je de ceremoniële wisseling van de wacht zien. Tijdens een heel nauwkeurige routine van pasjes, geweren draaien en kreten wordt de ene wachter afgelost door de volgende. Die bewaker loopt vervolgens een half uur lang 21 stappen heen er weer voor het monument. Opvallend vond ik hun glimmende zwarte schoenen met een dikke rand om een klik geluid mee te maken. Elke keer als de bewaker zijn voeten naast elkaar zette ging dit met wat extra flair door een luide klik.

Na het bezoekje aan Arlington met Kirsten ging ik terug naar huis voor een potje Frisbee met Nikki, Walden en Aaron. Het huis heeft een grasveld aan de achterkant waar we voldoende ruimte hadden om een competitief potje te frisbeeën met twee teams. Suzann, de huisbaas, is al de hele week “in de bergen” zoals op het briefje staat dat ze heeft achter gelaten. Ze heeft een boerderij met kippen en een aantal appelbomen ergens in de bergen van Maryland. Nikki, Walden en ik vinden het niet erg dat ze er niet is. Nu kunnen we ongestoord films kijken en “lawaai” maken zonder dat ze er last van heeft.

Bij NIH was vorige week donderdag “Bring your child to work day” op dezelfde dag dat ook Earth Day op de campus werd gevierd. Bring your child to work day houdt in dat alle kinderen vanaf 7 jaar met hun ouders een dagje mee mogen naar de NIH. Er zijn allerlei activiteiten waarbij ze medische en wetenschappelijke dingen kunnen leren. Het 7 jarige dochtertje van collega Amy had een hoed gemaakt in de vorm van een hersenpan met daarop de functie van elk deel van de hersenen. Voor Earth Day was er een markt met groene producten en een aantal dieren. Er was een tarantula spin die de kinderen een voor een voorzichtig mochten vast houden. Daarnaast waren er twee roofvogels en een uil. Het was niet erg groot en Nikki, Walden en ik besloten te lunchen in het gebouw waar ik werk. Er zit een fastfood restaurant waar ze ongelofelijk kleffe patat en burgers verkopen. Ik denk niet dat ik er nog eens terug ga.

Vorige week werd er aangekondigd dat we maandag een tornado oefening zouden hebben. Ik was er erg benieuwd naar, maar het bleek helemaal niks voor te stellen. We moesten met z’n allen op de gang gaan staan, direct naast het kantoor. Debo had er geen zin in en werkte gewoon door. Ik geef hem geen ongelijk. We stonden daar met 6 man voor een paar minuten en toen zijn we terug naar binnen gegaan. Er was geen controle of instructie. We ontvingen alleen een mailtje dat het belangrijk was niet bij ramen in de buurt te zijn. Ik had net zo goed kunnen blijven zitten. Het gebrek aan ramen is juist iets wat ik minder fijn vind aan mijn werkplek.

Morgen (zaterdag) is er een evenement genaamd “Around the World Embassy Tour”. Eén dag per jaar zijn een groot deel van de ambassades in DC geopend voor bezoekers. Er zijn muziekoptredens, demonstraties van bijvoorbeeld vechtkunst, en hapjes. Alles uiteraard in de tradities van het land waarvan je de ambassade bezoekt. Officieel ben je in een ambassade op grondgebied van dat land. Ik kijk er naar uit om op één dag een heel aantal landen aan te doen!

Karlijn