Hoeveel pech kan een mens hebben?

Hallo allemaal,

Ik kan zo langzamerhand een boek schrijven over mijn avonturen hier. Gisteren is mijn portemonnee gestolen. Ik ben al mn geld kwijt plus pinpas, creditcard, rijbewijs etc.

Mijn laatste berichtje was vorige week donderdag, vanuit Windhoek. Dat was mijn laatste dag op het Synergos kantoor. Mijn collega's daar hadden een heerlijke salade gehaald als afscheidslunch. En ik heb een hele lieve kaart gekregen en een super mooie handgemaakte nachtjapon. Anna heeft me die dag voor de laatste keer thuis gebracht en toen stond Anne me al op te wachten. Met haar gezin (waar ik praktisch deel van uit maak) zijn we gaan uiteten in een visrestaurant. Ik heb heerlijke sushi gegeten en het was heel gezellig! Helaas moest ik achteraf afscheid nemen van Arjan, Kiama en Mureithi...

Vrijdagochtend bracht Anne me naar Rhino park, waar mini-busjes met verschillende bestemmingen naar het zuiden vertrekken. Ik wilde namelijk per se naar Mariental voordat ik het land uit moest. Ik heb in Mariental zoveel mensen ontmoet en vrienden gemaakt, ik wilde ze nog een laatste keer zien. Ik was om 9 uur bij de mini-busjes en had een ticket gekocht. Een busje rijdt echter pas weg als hij helemaal vol is. Op dat moment waren er 7 mensen en het moesten er 14 zijn. Rond 11 uur was het busje naar Mariental eindelijk vol. De busreis was een aparte ervaring. Ik zat ingeklemd tussen een non en een jongen met een handdoek op zijn hoofd die enorm stonk. Daarnaast sloot de deur van het busje niet goed. Elke 20 minuten moest het busje langzamer rijden zodat ze de deur weer dicht konden gooien. Tegen 3 uur was ik dan toch eindelijk in Mariental. Eigenlijk zou Everlyne me komen ophalen van de busstop, maar ze was ziek. Dus stuurde ze een taxi om mij te laten ophalen. De taxichauffeur sprak net 2 woorden Engels, dus in het begin twijfelde ik of ik nou wel de goede had. Het bleek hem te zijn gelukkig.
Zowel Everlyne als haar dochter Joyna waren heel blij mij te zien. Joyna riep de hele tijd 'sister! sister!'. Ze gedraagt ze vaak heel brutaal, maar eigenlijk is ze heel lief. Ze wil alleen aandacht.
Ik mocht het weekend weer in Dr. Santana's huis verblijven. Helaas was Dr. Santana zelf in Windhoek (waar ik net vandaan kwam). Ik had haar heel graag weer willen zien en nu heb ik haar gemist... Everlyne had haar sleutel, dus ik had het weekend het huis voor mezelf.
Na mijn spullen te hebben gedropt in het huis van Santana, ben ik gelijk naar het ziekenhuis gegaan om mijn vriendin Maria te zoeken. Maria was ontzettend blij me te zien! En ik haar natuurlijk! We zijn toen samen naar de kliniek gelopen en ook daar waren ze verrast en werd ik door iedereen omhelst. Zowel de zaterdag als de zondag heb ik met Maria, Gustavoh en Gabriel besteed. Het was heel gezellig, ik ga ze ontzettend missen.

Zondagavond vertrok de Intercape (een grote slaapbus) naar Kaapstad om 20:30 vanaf het benzinestation. Vlak vantevoren was ik nog bij Everlyne thuis en zij heeft me geleerd hoe ik Keniaanse Chapati moet maken. Dat ga ik zeker vaker doen als ik thuis kom! Everlyne heeft me naar het benzinestation gebracht met een taxi. De bus was natuurlijk te laat (this is Africa), maar na 9en was ik dan toch onderweg.

Half 4 's nachts kwamen we bij de grens aan. Allereerst bij de Namibische douane. Mijn visum verliep die dag, maar dat was gelukkig prima. Ik kreeg een stempel en kon weer rillend van kou en slaap terug de bus in. 15 minuten later stopten we bij de Zuid-Afrikaanse douane. Ook daar kreeg ik mooi een stempel, maar ze zeiden ineens dat we onze paspoorten moesten afgeven aan de politie. We moesten ze daar achterlaten! Ze wilden controleren of er evenveel paspoorten waren als reizigers. Ik raakte bijna in paniek toen ik mijn paspoort moest afgeven en terug naar de bus moest. Wat moet ik zonder paspoort?! De bus begon alweer te rijden toen iemand van Intercape de paspoorten ging uitdelen. Natuurlijk vonden ze de mijne als 1 van de laatste. Lekker frustrerend...

Na 19 uur in de bus kwam ik dan eindelijk in Kaapstad aan. Ik heb een taxi naar het hostel genomen en daar werd ik hartelijk ontvangen. Helaas hadden ze nog geen kluissleutel voor mij, maar die zou ik de dag erna krijgen. Ondertussen had ik mijn belangrijke spullen maar tussen mijn kleren in mijn backpack verstopt.

De dag erna, dinsdagochtend, had ik een skype gesprek met mn stage begeleiders Anne en Diego. Er is een computer met gratis internet op de benedenverdieping van het hostel dus dat kwam perfect uit! Voor 11 uur heb ik skype weten te downloaden en installeren en ik ben een headset gaan kopen. De microfoon kreeg ik niet werkend, maar gelukkig verliep het gesprek ook terwijl Anne en Diego praatten en ik typte.
Tijdens dat gesprek liep er een man hier rond. Hij zwaaide een aantal keer naar mij en ik vond hem maar vreemd. Ik dacht dat het wel een gast zou zijn ofzo en ik was volledig geconcentreerd op mijn gesprek. Tijdens dat gesprek kwam iemand van het hostel me vertellen dat de kluissleutels weer beschikbaar waren. Toen ik klaar was met skype ging ik dan ook naar mijn kamer op 100 rand te halen voor de borg van de sleutel. Toen kreeg ik bijna een hartaanval: mn portemonnee was weg! Ik heb mijn backpack zo'n beetje op de kop gezet. Ik dacht dat ik gek was geworden, maar hij was echt weg. Beneden was alleen de schoonmaakster en een Australisch koppel. De schoonmaakster heeft de toezichthouder gebeld en met behulp van camera beelden werd het al heel snel duidelijk dat die vreemde man mijn portemonnee had gestolen. Hij had zich voorgedaan als schilder en zo alle kamers doorzocht. Er waren maar 4 gasten hier en ik was de enige zonder kluis, omdat ik net was aangekomen. Dus alleen mijn portemonnee was weg. Al mijn geld zat er in, mn pinpas, credit card, rijbewijs etc. Zodra ik wist dat het echt weg was, heb ik mijn vader gebeld en hij heeft alles geblokkeerd. Er is gelukkig niks van mijn rekening gehaald. Maar ik zat nog steeds met een probleem: ik had helemaal geen geld meer! Geen pinpas en niks! Toen Anne hoorde wat er was gebeurd, belde ze me en liet ze me weten dat ik geld kon krijgen via Western Union. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is een bank waarnaar je vanuit elk land geld kan overmaken en dan ook in elk land kunt ophalen bij een WU kantoor. Mijn ouders hebben er geld naar overgemaakt en vanmiddag kon ik het ophalen met mijn paspoort. Nu heb ik genoeg geld om de komende 2 weken mee door te komen en dan komt Marijke. Mijn bank stuurt een nieuwe pinpas naar mijn adres in Wageningen en zij neemt die dan mee.

Ik heb dus weer ontzettend veel pech gehad. Er had eigenlijk iemand aan de balie van het hostel moeten zitten. Zij had die man nooit binnen gelaten, maar ze was niet komen opdagen voor haar shift en de schoonmaakster wist niet beter. (Ze zijn nu beiden ontslagen...) Daarnaast de pech dat ik nog net geen kluis had. Als die man nu 1 uur later was gekomen...
Maarja, dat zijn allemaal 'wat als'. Ik hoop dat dit nu echt de laatste tegenslag was, want ik kan niet meer veel hebben denk ik...

Groetjes, Karlijn