Bugs on a rug

Hallo allemaal,

Ook al is de titel van vandaag ‘Bugs on a Rug’ (insecten op een tapijt), het heeft gelukkig niks met echte insecten te maken. Ik heb geen vliegjes meer in de pasta gevonden en behalve 2 muggenbulten, heb ik ook op geen enkele andere manier last van insecten gehad.

Donderdagavond was ik uitgenodigd om naar het schooltoneel van Kiama en Mureithi te gaan. Arjan kwam me ophalen vanuit zijn werk en na een heel haastig avondeten, waren we precies om 19:00u op school. Kiama en Mureithi waren al daar. De titel van het toneelstuk was 'Bugs on a rug' en het werd georganiseerd door wat in Nederland groep 1 t/m 8 zou zijn. Elke klas was verkleed als een ander soort insect en zong een liedje dat bij hun soort paste. Zo had je de militairy ants (militaire mieren) die het liedje "March of the Army Ants” zongen en de spinnen die zongen "Eency Weency Spider". De grootste verrassing was de directeur van de school die in een kortebroek en met opplak-vleugels over het podium kwam springen. Het was ontzettend leuk!

Waar denken jullie aan als ik 'UNICEF' zeg? Ik denk dan aan een gigantische organisatie die opkomt voor de rechten van kinderen wereldwijd, opgericht door de Verenigde Naties. Ik dacht altijd 'als je daar werkt, dan heb je het gemaakt binnen ontwikkelingswerk'. Ik heb eens op de site van Unicef gekeken of ik er misschien stage kon lopen. Als je de lijst met eisen ziet voordat je ook maar MISSCHIEN in aanmerking komt voor een stage, dan schrik je je dood.
En toen zat ik daar ineens gisteren... Bij een conferentie van Unicef als vertegenwoordiger van Synergos. Ik heb me nog nooit zo belangrijk gevoeld als gisterenochtend. En dat terwijl het heel last-minute was! Nu volgt de uitgebreidere uitleg. Gisteren om 08:15u, toen ik net het Synergos kantoor binnen kwam, kreeg ik een smsje van Anne dat om 09:00 een conferentie van Unicef zou beginnen en dat ik er naartoe moest. Pardon?! (In Afrika kunnen ze niet vooruit plannen.) Gelukkig was Anna Janties bereid om me er met de auto heen te brengen. Het was in een gigantisch en luxe hotel genaamd 'Safari Court'. De conferentie ging over een campagne die in 2009 hier in Namibie van start is gegaan. De campagne heet 'Break the Chain' en is bedoeld om de verspreiding van HIV tegen te gaan door polygamie te ontmoedigen. Een maand geleden was het effect van de campagne geëvalueerd door mensen in het hele land te interviewen. De conferentie was bedoeld om de resultaten van de evaluatie te presenteren en te bespreken. Ik schat dat er een stuk of 40 mensen aanwezig waren. Tijdens het namenrondje bleek dat ze allemaal van bekende en grote organizaties waren of van Ministeries, zoals het Ministerie van Volksgezondheid en het Ministerie van Communicatie & Infomatie. Ik voelde me heel belangrijk toen het mijn beurt was, opstond en zei "Good morning. My name is Karlijn Meeks and I'm here from Synergos". Het duurde tot 13:00u met aansluitend een lunch buffet in het naastgelegen super deluxe restaurant. De voorzitter kwam mij nog vragen of mijn 'chauffeur' soms ook wilde deelnemen aan het lunchbuffet. Ik moest me inhouden om niet keihard te gaan lachen. Ik? Een chauffeur? Nelago kwam me ophalen met haar zoontje nog achterin de auto. Laat ik haar maar niet mijn 'chauffeur' noemen :p

Tegenover al die luxe wilde ik vanmorgen iets sportiefs doen. Ik ben naar de Maerua Mall gewandeld. Na ongeveer 45 minuten stevig doorlopen, zag ik het gigantische winkelcentrum recht voor me liggen. Het verbaasde me dat ik het in één keer had weten te vinden. Ik heb een nieuwe rugzak gekocht. Dat was wel nodig, want de enige rugzak die ik bij me had, heeft een kapotte rits. Nu heb ik zo'n mooi sportief ding, min of meer bedoeld voor lange wandelingen. Als die niet stevig is, weet ik het niet meer.

De Keniaanse dokter is het weekend weg, dus ik ga lekker genieten van de rust. Ik ben er trouwens deze week achter gekomen hoe hij heet, nu hoef ik hem niet steeds ‘de Keniaanse dokter ‘ te noemen. Hij heet Solomon Orero. Aangezien hij een dokter is, is het hier niet gebruikelijk dat ik hem met zijn voornaam aanspreek. Ik moet zelfs 'dokter Orero' zeggen. Jaja, status is alles hier.
Morgen ga ik muffins bakken om uit te delen met mijn verjaardag maandag. Anne heeft me allerlei keukenspullen geleend, want er is nog niet eens een garde in dit huisje. Ik hoop dat ze niet mislukken in de vreemde oven hier!

Groetjes, Karlijn