Hoort dit zo?

Ik ben nog nooit naar een congres geweest, maar zoals ik het me voorstelde komt slecht overeen met de werkelijkheid. Alles wat anders is dan mijn verwachting wijd ik aan ‘This Is Africa’. Misschien kunnen jullie me vertellen of die gedachte klopt.

Dinsdagmiddag was de opening van het congres. Wij waren vrij laat klaar voor vertrek (door Afrikaanse collega’s die niet kwamen zoals afgesproken), maar gelukkig was de shuttle ook laat dus dat was geen probleem. Als ik in deze context over ‘vrij laat’ praat, heb ik het overigens niet over 5 of 10 minuten, maar over 30 á 45 minuten. Het eerst symposium van het congres begon ‘vrij laat’, dus uiteindelijk was alles alsnog perfect getimed. De Minister van Gezondheid en een afgevaardigde van de Minister van Educatie waren aanwezig bij de openingsceremonie evenals belangrijke wetenschappers op het gebied van diabetes. Het was een goede openingsceremonie afgaande op het geklap van het publiek. De meeste sprekers spraken Frans en er waren te weinig hoofdtelefoons voor vertaling, waardoor ik het zelf niet goed beoordelen kon. Aansluitend aan de openingsceremonie werd een erg interessante lezing gegeven (in het Engels gelukkig) over de geschiedenis van diabetes onderzoek in Afrika.

De lezing was ontzettend goed, want ik heb mijn aandacht erbij kunnen houden ondanks honger en dorst. Sinds aankomst in het congrescentrum - zo’n 6 uur eerder - hadden we nog geen drinken of eten gekregen. We hebben het hele congrescentrum doorzocht voor drinkwater en uiteindelijk een flesje kunnen kopen. Het diner na de openingsceremonie was daarom zeer welkom. Het was een lopend buffet met een uiteenlopende variatie aan Afrikaans eten. Van de meeste gerechten kon ik herkennen wat het was, maar van een aantal dingen kon ik niet eens uitmaken of het dierlijk was of plantaardig. De traditionele dansers die zouden optreden waren in geen velden of wegen te bekennen, dus zijn we terug gegaan naar het hotel (met iemand mee gereden, want de shuttle kwam niet opdagen).

Vanmorgen begon het programma om 07:00u. Ik vond de sessie erg interessant klinken “hoe schrijf je een gebalanceerd dieet voor in Afrika”, maar ik heb het gemist door de inmiddels bekende redenen; geen shuttle, alles in Frans etc. Andere mankementen die ik nog kan toevoegen zijn: PowerPoint presentaties zijn niet leesbaar of vallen helemaal weg, de toiletten zijn smerig (maar goed dat we geen onderzoek naar infectieziekten doen?), de airco werkt nauwelijks tot niet, verkopers van foto’s vallen je zelfs binnen het congrescentrum lastig, alles begint en eindigt te laat, zalen wijzigen telkens, er staan borden bij deuren waar helemaal niks is, de wifi werkt niet, stoelen zijn niet erg stevig (collega uit Australië is door een stoel gezakt) en ga zo maar door. Naast al dit geklaag kan ik alleen maar zeggen: dit congres is geweldig! Alle aanwezigen zijn zo gepassioneerd over hun werk, er zijn een heleboel ‘bigwigs’ zoals Charles belangrijke personen in het vakgebied noemt, en de lezingen zijn erg interessant. Het leukste van alles vind ik om verschillende mensen te ontmoeten met gelijke interesse en interessante visies.

Een van de interessantste mensen die ik tot nu toe heb ontmoet is André uit Australië. Hij komt oorspronkelijk uit Congo en mist het stereotype onderzoeker imago. Hij heeft een breed bovenlijf en loopt alsof hij elk moment kan gaan boksen. Hij draagt gouden kettingen, gouden armband en gouden horloge. Hij kleedt zich alsof hij op het punt staat naar de sportschool te gaan; trainingsbroek of jeans met een T-shirt. Zijn Engels is goed, maar je hoort duidelijk zijn Franse accent. Last but not least; hij vertelt constant – kijk mij eens- verhalen. In de afgelopen twee dagen heeft hij me één keer gevraagd of ik dacht dat hij een pimp (loverboy-achtig) zou kunnen zijn en één keer of ik dacht dat hij huurmoordenaar zou kunnen zijn. Hij zei het voor de grap, maar ik heb maar geen antwoord gegeven. Eerlijk gezegd vind ik hem meer een pimp of huurmoordenaar type dan dat ik hem een onderzoeker vind. Echter, zijn presentatie als onderdeel van het RODAM symposium was geniaal. Hij sprak over vitamine D deficiëntie en diabetes. Inhoudelijk was het heel goed en hij is een boeiende spreker.

Het RODAM symposium, een onderdeel binnen het programma van het Afrikaans Diabetes Congres, verliep ontzettend goed. Er waren ongeveer 150 luisteraars en Charles was een super voorzitter. Er waren interessante vragen en opmerkingen naar aanleiding van de presentaties en ik denk dat RODAM nu echt op de kaart staat als belangrijke diabetes studie. Ik mocht als laatste presenteren binnen het symposium. Toen ik het grote publiek zag en een aantal ‘bigwigs’ in de zaal werd ik wel een beetje nerveus, maar ik denk dat mijn presentatie duidelijk was. Het is leuk om achteraf te horen dat mensen je presentatie goed vonden en als ze met opmerkingen of vragen komen. Zelfs in het Hilton werd ik met mijn voornaam aangesproken door iemand uit het publiek (terwijl ik geen naamkaartje meer om had).

Morgen wordt een lange dag. Het begint net als vandaag om 07:00 (en dit keer wil ik er écht om 07:00 zijn) en het duurt tot 23:00u, een gala van 3 uur meegerekend. Ik ben benieuwd wat de dag me gaat brengen.

Karlijn