Het Afrikaans Diabetes Congres in Kameroen

RODAM doet onderzoek naar diabetes en obesitas bij Afrikanen. Het Afrikaans Diabetes Congres is daarom het perfecte platform om RODAM te presenteren. En dat ik ook de reden dat ik eind februari in zomerkleding in de lobby van een Hilton hotel zit. Het Afrikaans Diabetes Congres vindt plaats in Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. Mijn co-promotor, Charles, en ik zullen hier een week verblijven.

Een vlucht met AirFrance, perfect op tijd volgens Europese planning, schakelde na landen direct over op een vervolg van de reis volgens Afrikaanse tijd. Twee chique geklede Hilton medewerkers wachtten ons op in de aankomsthal van het vliegveld. We werden verzocht ons ter plekke in te schrijven en werden vervolgens naar het shuttle busje begeleid, verkopers van ons afschuddend. Na een niet zo lange rit, maar wel veel wachten, waren we om 23:00 eindelijk ingecheckt in het hotel en klaar voor een avondmaaltijd die we nog maar net geserveerd konden krijgen voordat het restaurant sloot. Het voordeel van reizen naar Afrika is dat er nauwelijks tijdverschil is en in het geval van Kameroen zelfs helemaal geen tijdverschil. Geen jetlag hebben is een groot voordeel en aan het zonnige klimaat ben ik snel gewend.

Verblijven in een Hilton hotel is heel anders van mijn gebruikelijke reisstijl (lees: slapen in hostels). Het hotel is een stad op zich; het heeft winkeltjes, een casino, een zwembad + jacuzzi + sauna, fitness ruimte, pinautomaat etc. De kamers zijn groot en schoon, maar hebben echter wel een Afrikaans tintje; de balkondeur sluit niet, het kraan water is geel en spoelt niet weg, de kluis werkt niet en de internet verbinding is ver van optimaal. Het eten daarentegen is klasse. Drie keer per dag kun je je bord vol laden langs een buffet met traditioneel Afrikaans eten, Westers eten en het meest zoete en sappige fruit dat ik ooit heb geproefd. Het congresgezelschap is inmiddels aangekomen en bestaat merendeels uit Afrikaans origine mannen die zich maar al te graag een goed vol bord opscheppen. Een dikke buik is immers nog steeds een statussymbool. Charles past als Afrikaanse man met zijn vrij slanke bouw niet in dit plaatje en ontvangt hier regelmatig opmerkingen over. “You are not pregnant! Why?”. Het meest gekke van alles is dat deze mensen allemaal onderzoek doen naar diabetes en overgewicht erkennen als een belangrijke risico factor voor diabetes type II. De logica ontbreekt voor mij.

Het Hilton hotel is mooi, maar ik wilde de stad graag verkennen. Zowel zondag als maandag ben ik alleen op pad geweest. Zondag naar het nationale museum, dat helaas dicht was, en maandag naar de Notre Dame van Yaoundé. De sfeer op straat in Yaoundé komt overeen met Ghana. Het verkeer is een grote chaos, er zijn veel straatverkopers en gebouwen zijn in eenzelfde stijl. Kameroen is een tweetalig land, Engels en Frans, en Yaoundé ligt in het Francofone gedeelte. Ik vind Frans een prachtige taal, maar ik verstond bar weinig van wat de jongens zeiden die me op mijn verkenningstochtjes aanspraken. Zondag probeerden 2 jongens mij het Nationale Museum in te krijgen ook al wat het gesloten en maandag werd een “politieagent” mijn ongevraagde gids in de Notre Dame. De Notre Dame is een van de weinige bezichtigingsplekken in Yaoundé. Het is een aardig kerkje, maar stelt niks voor in vergelijking met de Notre Dame in Parijs. Een ander belangrijke high-light in Yaoundé is het congres centrum dat ik hopelijk in een paar uur van binnen mag bewonderen.

Vanochtend was het eerste congres evenement: de diabetes wandeling. Half 7 ’s ochtends, halverwege de grootste straat van Yaoundé, deelde de organisatie T-shirts en petten uit met “make a step for diabetes’ erop gedrukt. We werden voorbereid op deze wandeling (van maar liefst 5km) met een warming up en het oefenen van het Kameroen-diabetesvereniginglied (in het Frans..). Het leger was ingezet om verkeer op afstand te houden en er reed een ambulance met sirene achter de groep wandelaars aan. Lopers waren patiënten, leden van de diabetesvereniging, en congresgangers. Onder veel bekijks van Kameroeners op straat liepen we al zingend bergop naar het congres centrum. Ik denk dat niemand gezonder is geworden door de korte wandeling in langzaam tempo, maar het was zeker belangrijk om diabetes in Afrika zichtbaar te maken.

Ik ga mijn gekregen rugzak op wieltjes inpakken om me klaar te maken voor het eerste deel van het congres vanmiddag. Later deze week krijgen jullie een update van mij over hoe het congres zelf is.

Au revoir,
Karlijn