Afrikaanse polonaise bij de Hardap dam

Hola amigos,

De presentatie voor het regionale bestuur over mijn resultaten tot nu toe ging goed. Ze hadden veel vragen en opmerkingen, maar daardoor merkte ik wel dat ze betrokken zijn. Ik heb nu 75 interviews gedaan en het bestuur wil graag dat ik de overgebleven 25 in een ‘lokatie’ (sloppenwijk) doe. Ze denken dat het niet representatief zal zijn als ik al mijn data in het ziekenhuis en in de kliniek verzamel. Ik weet niet of het zoveel uitmaakt, aangezien de mensen uit de lokaties naar de kliniek komen, maar ik denk dat data collectie wel heel wat sneller gaat in een lokatie. Komende week zorgt Dr. Lyimo voor transport naar een lokatie voor 1 of 2 dagen. Ik neem een weegschaal en stadiometer mee, net als toen ik naar de gevangenis ging. En Justine gaat ook mee om voor me te vertalen. De bedoeling is om dan een centraal punt te kiezen, daar op te stellen en dan mensen vragen of ze willen komen. Waarschijnlijk gaat dat heel makkelijk.

Dan nu over mijn activiteiten van dit weekend. Dit was een heel wat spannender weekend dan vorig weekend (ik was ziek) of het weekend ervoor (ik was helemaal alleen). Vrijdagavond waren twee Cubaanse vrienden van Dr. Santana bij ons op bezoek. Toen kreeg ik te horen dat ik was uitgenodigd voor een Cubaans feest bij de Hardap dam de dag erna en dat ik daar ook zou blijven slapen. Die Cubanan spreken vreselijk slecht Engels, dus wat exact de bedoeling was, konden ze niet uitleggen. Wat ik wel wist is dat het om een verjaardagsfeest ging. Vorig weekend heb ik twee andere vrienden van Dr. Santana ontmoet: Elmo en Raul. Raul werd gisteren 44 jaar, vandaar het verjaardagsfeest. Raul en Elmo werken in de visserij bij de Hardap dam en ze wonen dan ook vlakbij de dam zelf.

Gisterenochtend rond 9 uur werden we opgehaald om naar het huis van Elmo en Raul te gaan. Onze chauffeur heette Lauwrence en de 2 andere Cubaanse vrienden van Dr. Santana zaten al in de auto. Onderweg stopten we nog bij een drankwinkel om een flinke hoeveelheid bier in te slaan en na 20 minuutjes rijden waren we er al. Elmo en Raul wonen in een prachtig groot huis. En ook al was het 10 uur ’s ochtends, iedereen was al volop alcohol aan het drinken. Mij werd 5 keer gevraagd of ik echt geen whisky, bier of wijn wilde, maar dat kan ik echt niet verdragen zo vroeg! Gelukkig kwamen er niet alleen Cubaanse vrienden naar het feest, maar juist vooral Namibiërs die de Cubanen hier op een of andere manier hebben leren kennen. De meeste Namibiërs spreken gelukkig wel redelijk Engels. En anders spreken ze Afrikaans, wat ik ook nog wel versta. Cubaanse en Namibische verjaardag zijn heel wat anders dan Nederlandse. In plaats van cadeautjes neemt iedereen iets te eten mee voor tijdens het feest. Dr. Santana had een pasta salade gemaakt, de 2 Cubaanse vrienden een caramel taart, een Namibische vrouw (Sophie) een cake. En zo was er ook iemand die een haan mee had. En dan bedoel ik niet kant-en-klaar gebraden op een ovenschaal. Nee, dan bedoel ik levend en luid kakelend. Na een hele reeks foto’s werd die arme haan de nek omgedraaid, kaal geplukt, geslacht en gelijk de oven in gegooid. Dat is pas vers! Aangezien Elmo en Raul in een visserij werken, was er natuurlijk ook vis. In de Hardap dam kweken ze voornamelijk Tilapia. Dat stond dus voor de lunch op het menu. De verste vis die ik ooit gegeten hebt, zo uit de braai (Afrikaanse barbecue). Eten met bestek doen ze hier niet aan, gewoon met je handen. Zo ging het feest eigenlijk de hele dag door. De Cubaanse muziek stond keihard aan, er druppelden geregeld mensen binnen en er werd constant (alcohol) gedroken en heel veel gegeten. Aangezien het feest al om 10 uur ’s ochtends was begonnen, waren de meesten tegen een uur of 3 al behoorlijk dronken. Iedereen was heel geïnteresseerd in mij, want ik viel natuurlijk op als enige blanke/blondine aanwezig. Een hulp/knecht van Elmo, genaamd Zulu, zei tegen me dat de mensen van mijn ‘stam’ wel heel lang moesten zijn. Ik moest lachen toen hij het over mijn ‘stam’ had, maar hij begreep de grap niet. Het Cubaanse en Afrikaanse dansen is ook iets aparts. Cubaanse muziek is heel vrolijk, vooral salsa en ze dansen heel uitbundig. De Namibiërs dansen vooral op hiphop en R&B. Op een gegeven moment vormden ze een cirkel en dansten achter elkaar aan op die R&B muziek. Ik moest stiekem lachen, want het leek heel erg op een mislukte polonaise. Soms vind ik het jammer dat ik niemand heb om deze rare dingen mee te delen.

Het voordeel van een feest om 10 uur ’s ochtends beginnen is dat het om 9 uur ’s avonds al was afgelopen. Al moet ik zeggen dat ik er toen ook aardig genoeg van had. Zo’n beetje alle aanwezige jongens wilden mijn nummer, facebook naam en ik werd uitvoerig geknuffeld toen ze afscheid namen. Een aantal hebben gezegd dat ze me zouden komen opzoeken in het huis van Dr. Santana. Ik ben benieuwd...

De Cubaanse vrienden en ik gingen niet naar huis, maar bleven daar slapen. Dr. Santana en ik mochten het bed van Elmo lenen. We hadden onze eigen dekens bij ons, maar het was toch aardig krap met z’n 2en in één (redelijk klein) bed.

Vanochtend begon de dag met een uitgebreid ontbijt en natuurlijk hoort daar bier en wijn bij. Ik heb nog nooit zo vroeg wijn gedronken... Na het ontbijt gingen we naar de Hardap dam zelf. Het was mooi en indrukwekkend op te zien. Ik heb ook verschillende bavianen en klipdassen gezien. (Een klipdas lijkt op een grote bruine cavia.) Gelukkig was het niet ver rijden naar de dam zelf vanaf het huis van Elmo. We moesten namelijk met 7 mensen in één auto! Hoe dat werkt? Nou je hebt 1 chauffeur, 2 mensen op de passagiersstoel voorin en 4 op de achterbank. Die Cubanan zijn niet bepaald smal gebouwd, dus ik moest dubbelgevouwen op de schoot van Dr. Santana zitten. Onderweg moesten we ook nog een kleine omweg maken, omdat we een politiewagen tegen kwamen. Ik ben benieuwd hoe ze hadden gereageerd op 7 mensen in een auto. Ik was in ieder geval blij toen we terug bij het huis van Elmo waren en ik mijn benen kon strekken. Gelijk daarna zijn we met het zelfde groepje als we gekomen waren terug gereden naar Mariental. Het was een bijzonder weekend, dat is zeker!

Groetjes, Karlijn