Alweer alleen
Door: Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
26 Juni 2011 | Namibië, Mariental
Hallo allemaal,
De laatste tijd zijn mijn berichtjes erg lang en daar wil ik geen gewoonte van maken. Daarom nu een kort(er) berichtje.
Evalyne, de verpleegster bij wie ik zou verblijven in Mariental, komt oorspronkelijk uit Kenia. Ze is nu 4 jaar in Namibië en al haar familie (inclusief de vader van Joyna) woont nog in Kenia. Heel veel artsen en verpleegsters in Namibië komen uit het buitenland, de meesten uit Kenia, maar ook veel uit landen zoals Zimbabwe en Zuid-Afrika. Dat komt omdat er hier een enorm tekort is aan medisch personeel. Medische opleidingen hier zijn trouwens ook heel slecht, dus de artsen en verpleegsters die hier zijn, hebben heel weinig kennis.
Maar dat is niet wat ik jullie wilde vertellen. Evalyne’s grootmoeder is vrijdag overleden. Ze had een heel hechte band met haar, hechter dan met haar eigen moeder, en Evalyne was dat ook erg geschrokken door het nieuws. Vliegtickets naar Kenia zijn duur, maar Evalyne heeft toch besloten om samen met Joyna naar Kenia te gaan voor de begrafenis. Gisteren is ze naar Windhoek vertrokken en vandaag vliegt ze naar Nairobi. Openbaar vervoer kennen ze hier niet en Evalyne heeft geen eigen auto. Waar ze hier heel veel gebruik van maken is liften of ‘hitchhiking’ zoals dat in het Engels heet. Er is toch maar 1 weg, dus iedereen die hier langs komt gaat richting Windhoek. De enige plaats tussen Mariental en Windhoek is Rehoboth, maar dat is maar een klein plaatsje dus bijna niemand stopt daar. De buurvrouw van Evalyne bracht ons gisteren naar Wimpy (de Namibische McDonalds) die naast de ‘snelweg’ ligt en na een minuut of 10 had Evalyne al een lift naar Windhoek gevonden. Het is hier gebruikelijk om vantevoren te onderhandelen voor een prijs; ze moest 60 dollar (6 euro) aan de man betalen. Gisterenavond belde Evalyne dat ze goed was aangekomen in Windhoek. Ze blijft tot 27 juli in Kenia, tegen die tijd ben ik alweer in Windhoek. Met andere woorden: ik zit alweer “alleen”. Ik red me wel weer, maar het is wel eenzaam hoor, al die mensen die me verlaten.
De Cubaanse dokter, bij wie ik nu woon, is dit weekend trouwens ook naar Windhoek. Als het goed is komt ze vandaag terug. Het is lang geleden dat ik me zo verveeld heb al vandaag. Ik zit dus alleen in een groot koud huis en ik ken verder niemand (goed) naar wie ik toe zou kunnen gaan. Mariental is een klein stadje en er hier werkelijk niks te doen. In Windhoek zijn winkels op zondag open, maar hier niet. Ik heb overwogen om een rondje te lopen, maar erg relaxt is dat ook niet omdat ik overal wordt nagekeken en nageroepen. Mijn activiteiten van vandaag zijn dan ook: lezen en hartenjagen op de computer. Daarnaast ben ik maar de data die ik tot nu toe verzameld heb gaan invoeren in excel, maar na een half uurtje was ik daar ook mee klaar. Hebben jullie ideeën wat ik kan doen? Gelukkig kan ik morgen weer naar de kliniek om interviews te doen.
Groetjes uit het saaie Mariental.
Karlijn
Ps. Een paar interessante weetjes uit de interviews tot nu toe:
- De meeste moeders zijn even oud of jonger dan ik.
- De meesten hebben geen stromend water of toilet en doen hun behoeften dus in de bosjes.
- Bij de vraag of ze de dag ervoor groenten hebben gegeten, heb ik nu al 3 keer het antwoord ‘ja, aardappelen’ gekregen. Aardappelen worden hier dus als groente gezien.
- Nog geen enkele geïnterviewde heeft échte groente of fruit gegeten.
- Het dieet voor 1 dag ziet er voor de meesten zo uit: maispap, beetje vlees en thee eventueel met melk en suiker. (Dat is alles voor de hele dag hè, voor het hele huishouden)
- 4 van de 20 geïnterviewden heeft de middelbare school afgerond, de rest heeft eerder moeten stoppen. Geen enkele moeder heeft iets na de middelbare school gedaan.
De laatste tijd zijn mijn berichtjes erg lang en daar wil ik geen gewoonte van maken. Daarom nu een kort(er) berichtje.
Evalyne, de verpleegster bij wie ik zou verblijven in Mariental, komt oorspronkelijk uit Kenia. Ze is nu 4 jaar in Namibië en al haar familie (inclusief de vader van Joyna) woont nog in Kenia. Heel veel artsen en verpleegsters in Namibië komen uit het buitenland, de meesten uit Kenia, maar ook veel uit landen zoals Zimbabwe en Zuid-Afrika. Dat komt omdat er hier een enorm tekort is aan medisch personeel. Medische opleidingen hier zijn trouwens ook heel slecht, dus de artsen en verpleegsters die hier zijn, hebben heel weinig kennis.
Maar dat is niet wat ik jullie wilde vertellen. Evalyne’s grootmoeder is vrijdag overleden. Ze had een heel hechte band met haar, hechter dan met haar eigen moeder, en Evalyne was dat ook erg geschrokken door het nieuws. Vliegtickets naar Kenia zijn duur, maar Evalyne heeft toch besloten om samen met Joyna naar Kenia te gaan voor de begrafenis. Gisteren is ze naar Windhoek vertrokken en vandaag vliegt ze naar Nairobi. Openbaar vervoer kennen ze hier niet en Evalyne heeft geen eigen auto. Waar ze hier heel veel gebruik van maken is liften of ‘hitchhiking’ zoals dat in het Engels heet. Er is toch maar 1 weg, dus iedereen die hier langs komt gaat richting Windhoek. De enige plaats tussen Mariental en Windhoek is Rehoboth, maar dat is maar een klein plaatsje dus bijna niemand stopt daar. De buurvrouw van Evalyne bracht ons gisteren naar Wimpy (de Namibische McDonalds) die naast de ‘snelweg’ ligt en na een minuut of 10 had Evalyne al een lift naar Windhoek gevonden. Het is hier gebruikelijk om vantevoren te onderhandelen voor een prijs; ze moest 60 dollar (6 euro) aan de man betalen. Gisterenavond belde Evalyne dat ze goed was aangekomen in Windhoek. Ze blijft tot 27 juli in Kenia, tegen die tijd ben ik alweer in Windhoek. Met andere woorden: ik zit alweer “alleen”. Ik red me wel weer, maar het is wel eenzaam hoor, al die mensen die me verlaten.
De Cubaanse dokter, bij wie ik nu woon, is dit weekend trouwens ook naar Windhoek. Als het goed is komt ze vandaag terug. Het is lang geleden dat ik me zo verveeld heb al vandaag. Ik zit dus alleen in een groot koud huis en ik ken verder niemand (goed) naar wie ik toe zou kunnen gaan. Mariental is een klein stadje en er hier werkelijk niks te doen. In Windhoek zijn winkels op zondag open, maar hier niet. Ik heb overwogen om een rondje te lopen, maar erg relaxt is dat ook niet omdat ik overal wordt nagekeken en nageroepen. Mijn activiteiten van vandaag zijn dan ook: lezen en hartenjagen op de computer. Daarnaast ben ik maar de data die ik tot nu toe verzameld heb gaan invoeren in excel, maar na een half uurtje was ik daar ook mee klaar. Hebben jullie ideeën wat ik kan doen? Gelukkig kan ik morgen weer naar de kliniek om interviews te doen.
Groetjes uit het saaie Mariental.
Karlijn
Ps. Een paar interessante weetjes uit de interviews tot nu toe:
- De meeste moeders zijn even oud of jonger dan ik.
- De meesten hebben geen stromend water of toilet en doen hun behoeften dus in de bosjes.
- Bij de vraag of ze de dag ervoor groenten hebben gegeten, heb ik nu al 3 keer het antwoord ‘ja, aardappelen’ gekregen. Aardappelen worden hier dus als groente gezien.
- Nog geen enkele geïnterviewde heeft échte groente of fruit gegeten.
- Het dieet voor 1 dag ziet er voor de meesten zo uit: maispap, beetje vlees en thee eventueel met melk en suiker. (Dat is alles voor de hele dag hè, voor het hele huishouden)
- 4 van de 20 geïnterviewden heeft de middelbare school afgerond, de rest heeft eerder moeten stoppen. Geen enkele moeder heeft iets na de middelbare school gedaan.
-
26 Juni 2011 - 14:31
Chantal:
Lieve Karlijn, sterkte zo in je eentje maar je vind echt wel dingen om de tijd mee te vullen. Internet is geweldig daarvoor haha! :p
En over je te lange berichten, ook voor jou hetzelfde advies wat ik al vaker gegeven heb (komt vanuit eigen ervaringen): het gaat je niet lukken om kortere berichten te plaatsen, dat deel ik je nu al mee. En dat is ook niet erg!!! Met dit soort belevenissen valt er veel te vertellen en dat moet je ook gewoon doen!! Niet alleen werkt het om ons op de hoogte te houden, maar het werkt nog het meest voor jou zelf, als 'dingen van je af praten'. En heej: als mensen geen zin hebben om een verhaal te lezen is dat hun eigen probleem. Dus hup, plaatsen die lange blogs en vertellen wat je daar allemaal beleeft! :D -
26 Juni 2011 - 15:05
Anneke:
Heey Karlijn!
He, jammer dat je zo alleen zit! Dan maar contacten met het thuisfront he... Trouwens wat een interessante weetjes over je onderzoek. Zijn er geen groente en fruit te koop of is dat gewoon te duur? En heb jij al vreemde eetgewoontes gekregen? ;)
Succes nog, enneh, lange blogs zijn anders wel leuk om te lezen :D
x -
26 Juni 2011 - 16:54
Erwin:
Vet balen dat je alweer alleen zit. Maar hartenjagen in Mariental is niet echt een bezigheid die iedereen op zijn C.V. kan zetten ;). Als je ooit een boekje wilt maken van je blogs, dan zijn juist dat de speciale situaties die er een verrassend verhaal van maken :p. In dat geval heb ik ook al een goed motto voor je verslag: ''Goedheid is de rijkdom van de armen (Bron: parochieblad)'', hahaha Xd. Verder komt hopelijk inderdaad die Cubaanse dokter weer snel terug. Je eerste weetjes uit je onderzoek zijn al heel leuk om te weten. Succes met het overwinnen van de saaiheid! Groeten Erwin. -
30 Juni 2011 - 10:50
Marinka:
Vervelend dat je alleen zit!
Interessant om die weetjes te lezen, daar schrik je toch echt wel van! Succes met je interviews en de rest van het werk! xx
(Ps: Hopelijk komt mijn kaart nog aan over een paar weken;))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
