4 keer sloppenwijken

Hallo allemaal,

Na ons bijna Wagenings verblijf in the Wild Spirit Lodge in The Crags zijn Marijke en ik verder gereisd naar Jeffrey's Bay. Een kennis van Marijke's ouders, Trudy, werkt in Jeffrey's Bay in een kliniek als soort van sociaal werkster.

Maandagochtend kwam ze ons ophalen bij ons hostel om ons te laten zien waar ze werkt en te vertellen wat ze doet. We zijn eerst samen koffie gaan drinken, zodat zij ons ook een beetje kon leren kennen. Ze vond het heel interessant dat ik in Namibië een stage heb gedaan over ondervoeding. Ondervoeding is hier ook een groot probleem en de situatie is vergelijkbaar met Namibië.Na de koffie heeft Trudy ons meegenomen naar de kliniek waar ze werkt; het Victory Trust Centre. Die kliniek was heel wat luxer en mooier dan ik van Namibië gewend ben. Het was dan wel geen staatskliniek, maar gerund door een NGO. De staatskliniek lag verderop, daar zijn we niet binnen geweest. Het meest opvallende aan de Victory kliniek vond ik de 'baby safe'. In de muur, aan de buitenkant van de kliniek was een klep. Moeders die het echt niet meer zien zitten en van hun kind afwillen, kunnen het in die klep leggen. Het kind komt dan te liggen op een kussen dat je van binnen de kliniek kunt zien. Zodra er een kind op ligt, gaat er een signaaltje naar een alarm dat vervolgens een sms stuurt naar verschillende medewerkers, onder wie Trudy. Binnen 10 minuten is er dan iemand in de kliniek om het kind op te halen. Na de kliniek gezien te hebben,heeft Trudy ons rondgereden in de sloppenwijk die vlak bij ons hostel bleek te liggen. Deze sloppenwijk was lang niet zo armoedig als die in Mariental. De overheid heeft heel veel Mandela huisjes gebouwd. Dat zijn kleine huizen, maar wel van steen met deuren, ramen en stromend water. Velen hebben zelfs elektriciteit. De buitenkant van een huisje zegt echter niet zo veel, van binnen kan het nog steeds heel armoedig zijn.

Die middag waren we in het hostel toen we uitgenodigd werden om mee te gaan op de gratis sloppenwijk tour met een groep andere backpackers uit het hostel. Marijke en ik zijn meegegaan omdat we toch nog geen andere plannen hadden, maar eerlijk gezegd vond ik het vreselijk. We liepen met een groep van 20 rond in die sloppenwijk, foto's te maken alsof het een attractie was. We hebben een medicijnvrouwtje bezocht, maar het was duidelijk dat die een paar keer per dag zo'n groep toeristen over de vloer kreeg. Het enige nieuwe voor mij was dat de gids wat vertelde over de geschiedenis van Jeffrey's Bay. Dat was wel interessant.

De volgende ochtend, dinsdagochtend, kwam Trudy ons weer ophalen, want we mochten mee op outreach, de sloppenwijk in. Dit was een geweldige ervaring!! We hebben moeders met jonge kinderen thuis bezocht om te kijken hoe het met het kindje ging. Die kinderen waren ondervoed, verwaarloosd of ziek geweest, of de moeder is een tiener of met HIV besmet of iets dergelijks. We gingen bij de moeders langs om te zien of het nu beter ging met het kindje. Elke keer werd het kindje gewogen om te kijken of het goed groeide volgens de groeicurve. De moeder werd gevraagd hoe en wat ze het kindje te eten/drinken gaf en Trudy gaf dan advies. Daarnaast hebben we een paar kinderdagverblijven bezocht. Marijke en ik mochten de kindjes wegen en supplementeren met vitamine A indien nodig dmv een druppeltje in de mond. Ik vond het een heel interessante ochtend, vooral omdat ik veel kon vergelijken met Namibië.

Die middag is Marijke gaan paardrijden en ik moest nodig winkelen. Mijn wandelschoenen waren helemaal kapot gegaan. Ze werden de laatste tijd steeds slechter en na onze lange hike bij The Crags was bij de rechterschoen de zool tot halverwege los en de linkerschoen ingescheurd. Ik kon er absoluut niet meer op lopen. De man die Marijke naar het paardrijden bracht, zette mij af bij een winkelcentrum waar volgens hem een schoenmaker zat. Helaas was die schoenmaker verhuisd naar een ander winkelcentrum, een uur lopen daarvandaan. Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar nieuwe schoenen, maar ik heb niks kunnen vinden.

Dinsdagavond kwam de Bazbus en tegen 10 uur die avond waren we in Port Elizabeth. Het hostel, PE backpackers, was een oud Victoriaans huis. Een heel mooi hostel! De dag erna, woensdag, stond een tour van de Bazbus op ons programma: nog een sloppenwijk tour! Gelukkig liet de gids ons niet alleen de sloppenwijken zien, maar ook andere hoogtepunten in PE. Uiteindelijk was het nog best een interessante tour.
's Middags zijn we met een minibus taxi naar de Green Acre Mall gegaan. Ik mocht voorin de overvolle minibus zitten en de chauffeur bleef maar tegen mij praten. Het winkelcentrum was groot met meer dan 100 winkels. Hier ben ik dan ook geslaagd voor nieuwe wandelschoenen.

Vanochtend kwam de Bazbus ons al om 7 uur ophalen. We zitten nu in de bus en zijn onderweg naar East London waar we 2 nachten in de Sugarshack zullen verblijven. Daarna vervolgen we onze reis naar Chintsa, Coffee Bay en Durban.

Groetjes! Karlijn