Overnachten bij een goochelaar

Hij was goochelaar. Zij een make-up artist. Beiden vele tattoos en piercings. Zij had paars haar en hij had een vraagteken tattoo achter zijn oor wat hem een ware goochelaar maakte. Ze hadden een pitbull als huisdier, een vis die telkens ondersteboven in de kom dreef ook al was hij niet dood, en een stuk of vijf schattige diertjes die “sugar gliders” worden genoemd. Onze AirBnB hosts in Philadelphia waren een intrigerend koppel. We kregen de beste kamer van het huis waar zij zelf sliepen als er geen gasten waren en hadden een prima verblijf.

Zaterdagochtend namen Nikki, Walden en ik de bus en tegen een uur of één stonden we in het centrum van Philadelphia. Philadelphia is een stad langs de oostkust tussen Washington DC en New York in. Het is historisch gezien een belangrijke stad. De onafhankelijkheidsverklaring is er getekend en tussen 1790 en 1800 is het de hoofdstad van de VS geweest. De eerste middag hadden we al gelijk de belangrijkste historische bezienswaardigheden bezocht, zoals de Liberty Bell, Independence Hall, en Congress Hall. Bij Independence Hall, waar de onafhankelijkheidsverklaring is getekend, was een enthousiaste ranger. Rangers zijn een soort gidsen in scouting kleding die uitleg geven bij historische bezienswaardigheden. Deze ranger rende van links naar rechts door de ruimte waar de onafhankelijkheidsverklaring is getekend terwijl hij ondertussen - naar het leek - een rollenspel in zijn eentje speelde. De ene keer rende hij weer naar de stoel waar Washington had gezeten en daarna weer naar een ander uiteinde waar een afgevaardigde van Virginia iets belangrijks zou hebben gezegd. Amerikanen zijn trots op hun geschiedenis en hij maakte er een levendige geschiedenisles van.

In Philadelphia hangt een compleet andere sfeer dan in Washington DC. Opvallend zijn de grote verschillen tussen de stadsdelen. Als het historische stadsdeel een beetje snobistisch is, is South Street het punk deel. Je valt op als je géén tattoos of piercings hebt. Typisch eten voor Philadelphia is de Philly cheese steak. Het is een broodje met steak gesneden als kebab en kaas. We aten cheese steak als bodem voor cocktails bij een bar aangeraden door onze goochelaar host. Walden is een grote liefhebber van cocktails en hij was in zijn nopjes in deze cocktail bar. Tegen 2 uur kwamen we terug bij onze AirBnB op South Street. South Street is de uitgaansstraat van Philadelphia. Met loeiende sirenes joeg de politie alle schaars geklede feestgangers de straat uit net toen wij in tegengestelde richting naar de AirBnB liepen. Wij namen aan dat de politie dit elke zaterdagavond deed om de orde te herstellen, maar toen we binnen kwamen was onze host nog op. Hij had de chaos op straat gefilmd en zei dat hij het nog niet eerder had gezien. Een dag later lazen we in het nieuws dat drie tieners waren neergeschoten, een half uur voordat wij de straat in kwamen.

Op zaterdag een week eerder was het “Around the World Embassy Tour”. Dat is een jaarlijks evenement in DC waarbij ambassades een dag zijn opengesteld voor publiek. Drie Nederlanders hadden me uitgenodigd met hen mee te gaan langs ambassades voor gratis eten, muziek optredens en andere lokale gebruiken. Harma en Tineke zijn beide postdocs bij NIH. Daan is de man van Tineke en werkt bij TomTom. We hebben maar liefst elf landen bezocht! In Bahrain hebben we wraps en kikkererwten gegeten. In Ghana heb ik een plaktattoo met de Ghanese vlag op mijn arm gekregen. Later vroeg iemand me “is that your country?”. Ik voel inmiddels een sterke band met Ghanezen, maar ik ben toch geen Ghanees. We hebben geluncht in Pakistan met een plat brood, gebakken door een traditionele broodbakker. Hij plakte ronde plakken deeg aan de binnenkant van een gloeiend hete ton. Als het brood gaar was viel het van de wand van de ton af en prikte hij het eruit aan een metalen stok. In Nigeria heb ik aerobics gedaan, omdat ondanks aanmoedigingen van de dansers niemand anders mee wilde doen. Helaas waren we net te laat voor het gratis bier in Costa Rica. Andere landen waar we alleen kort naar binnen zijn geweest zijn Ethiopië, Bangladesh, Maleisië, Sri Lanka, Dominicaanse republiek en Kenia. Na afloop van deze wereldtour zijn we cocktails gaan drinken op een terras. Later gingen we naar een spelcafe. Het heette de BoardRoom (boardgames = gezelschapsspellen). Tegen een vergoeding van 2 dollar kon je een spel lenen uit een grote spellenkast bewaakt door een zwakbegaafde man. We speelden eerst Jenga. We bouwden een indrukwekkend hoge toren van de rechthoekige houten steentjes voordat ik hem om liet vallen. Daarna speelden we een spel genaamd Cards Against Humanity. Ik vermoed dat het een leuker spel was geweest als we meer alcohol hadden gedronken.

Net als in vele grote steden kun je hier openbaar vervoer fietsen lenen. Georgetown is zo’n 14km van Bethesda vandaan en het leek mij lekker om er op een zonnige dag naar toe te fietsen. Ik vroeg Walden mee die het een leuk idee vond. Ik vroeg Nikki mee, en ze zei dat ze niet kon fietsen! Uiteindelijk ging Aaron ook mee en werd het eerst fietsles voor Nikki. Ze zat wiebelig op haar fiets die zelfs op de laagste stand nog te hoog voor haar was. Ik was erg onder de indruk dat ze na een uur fietsles helemaal met ons naar GeorgeTown is gefietst al was het in een langzaam tempo. We hadden het Bethesda trolley trail genomen. Dat is een mooie fiets- en wandelroute door de natuur. Opvallend vond ik dat fietsers niet bellen als ze je willen inhalen maar roepen “on your left!”. Is het hier dan niet gebruikelijk om links in te halen? We kwamen precies op tijd voor het dagelijkse gratis concert bij het Kennedy center aan. Vier violisten en een klarinettist uit Cuba verzorgden een mooi concert. We sloten de dag af bij een Mexicaans restaurant.

De dinsdag erna was het 5 mei in Nederland. In de VS wordt dat niet gevierd, maar wel Cinco de Mayo, een Mexicaanse feestdag. Die avond gingen we weer Mexicaans eten ter ere van deze feestdag. Twee dagen later, donderdag, was er een evenement georganiseerd door de internationale postdoc vereniging van NIH. En ja hoor, ook hier aten we Mexicaans. We ontmoetten er een Canadese Sri Lankaan en een Canadese Filippino. Pas aan het eind van het gesprek kwamen Nikki en hij erachter dat ze allebei Filipijns van origine waren. De Sri Lankaanse jongen vertelde dat hij regelmatig een weekend naar huis ging, in Canada. Dat is zo’n 12 uur rijden, maar dat vond hij geen probleem. Men denkt hier anders over afstanden dan in Nederland…

Mijn tijd bij NIH vliegt om. Ik ben ruim over de helft van mijn 4 maanden hier. Stiekem zou ik heel graag langer willen blijven. Het is inmiddels heerlijk weer. Ik zou zo vergeten dat het hier heel lang koud is geweest met pakken sneeuw. De afgelopen weken hebben we temperaturen tussen de 25 en 30 graden gehad met veel zon. Kirsten, met wie ik o.a. naar Arlington was geweest is inmiddels weer in Nederland. Debo is een week in Zambia geweest voor een bijeenkomst. Ik wacht op data van een lab in Nottingham en hoop dat we de draad van de training weer kunnen oppakken als Debo morgen terug is op kantoor. Met Walden heb ik vandaag een soort speurtocht over de NIH campus gedaan. Er schijnen op de campus een paar bezienswaardigheden te zijn. We hebben goed gezocht, maar we konden de ent van de boom waaronder Hippocrates zijn studenten les gaf niet vinden. We vroegen de bewaker bij de medische bibliotheek ernaar, maar die had zelfs nog nooit van Hippocrates gehoord. Binnenkort doe ik een nieuwe poging om deze boom te vinden.

Karlijn