De betonnen jungle

Ik denk dat de meesten van jullie óf wel eens in New York zijn geweest óf het op het “ooit-nog-zien”-lijstje hebben staan. Bij mij stond het tot vorig weekend op dat lijstje. Het is slechts 4 uur met de bus van Bethesda naar New York. En, nog belangrijker, Lirije (een vriendin van Wageningen) was in New York! Perfecte gelegenheid om een lang Paasweekend door de hoofdstad van de wereld te struinen.

Het meest fascinerende aan mijn bezoekje aan New York vond ik onze Airbnb in Harlem, de African-American wijk van New York. Airbnb is een relatief nieuw concept waarbij je een kamer in iemands huis huurt. Onze gastheer was de enorm vriendelijke Taariq. Een African American geboren in het Nederlandse Haarlem en die nog niet had bedacht dat de naam Harlem was afgeleid van Haarlem. Hij en zijn huisgenoot Mark hebben een ruim appartement 4 hoog vlakbij een metro station. Taariq (groot, gespierd, tattoos) hield wel van een feestje. Elke avond als we thuis kwamen was het weer een verrassing hoeveel mannen er op de bank zouden hangen. Gelukkig gingen ze meestal uit als wij net thuis waren. Ik vond Harlem een erg leuke wijk om in te verblijven.

Het bekendste deel van New York is het deel ten zuiden van Harlem, of eigenlijk moet ik zeggen; het bekendste deel van Manhattan. New York bestaat uit 5 stadsdelen: Manhattan, Brooklyn, Queens, the Bronx en Staten Island. Op 5 minuten in Brooklyn en 2 minuten op Staten Island na, ben ik alleen in Manhattan geweest. In 4 dagen tijd hebben Lirije en ik de meeste hoogtepunten gezien. We hebben op de trappen bij Times Square gezeten en mensen gekeken. We hebben vanaf het Empire state building de stad gade geslagen en de vele andere indrukwekkende gebouwen bewonderd zoals Rockefeller center en Chrysler building. We hebben over de highline gewandeld; een oude treinrails die is omgetoverd tot een park. Het mooist aan New York vond ik de skyline ‘s nachts. De hoge gebouwen met verlichtte ramen en de blauw-roze gekleurde top van het empire state building. We hebben de skyline meerdere malen gezien. Vanaf de Brooklyn bridge, vanuit Central Park en vanaf de gratis Staten Island Ferry.

Een tripje aan New York kan niet zonder eten bij een echte Amerikaanse diner. Toen ik bestelde had ik niet verwacht dat American pancakes van “blue cornmeal” ook werkelijk blauw zouden zijn, maar ze waren wel lekker. Andere Amerikaanse snacks die we geprobeerd hebben zijn hotdogs met zuurkool en bagels met een dikke laag cream cheese. In Harlem zijn we naar een soort buffet-diner geweest. We waren de enige blanken. Er waren twee tafels met bakken eten om uit te kiezen. In een piepschuim bakje kon je je lunch samen stellen en afrekenen ging op gewicht. Tussen de bakken eten zaten verschillende Afrikaanse gerechten zoals gefrituurde bakbanaan, yam en maisbrood. Tijdens het eten konden we naar slecht opgenomen video clips kijken van Afrikaanse zangers die romantische liedjes zongen.

Voor de zondagavond in New York hadden we kaartjes voor de Knicks, het basketbal team van New York. Ze speelden tegen de Philadelphia 76ers in het Madison Square stadion. De wedstrijd zelf was boeiend, maar het hele spektakel eromheen was nog veel fascinerender. Een basketbalwedstrijd bestaat uit 4 kwartier speeltijd. Na elk kwartier is er een pauze, maar ook tussendoor zijn er heel regelmatig time-outs die ieder team onbeperkt kan aanvragen zo leek het. Tijdens time-outs kwamen er cheerleaders een routine dansen, zongen kinderen voor een prijs (soort Idols), werden T-shirts de lucht in geschoten, en werden de mensen op de VIP rij in de spotlight gezet. De meeste VIP’s kende ik niet, maar Phil Collins uiteraard wel! De wedstrijd zelf was tegen de verwachtingen in spannend. De Knicks spelen een slecht seizoen, maar wonnen gelukkig tegen de Philadelphia 76ers. De laatste 1,5 minuut duurden het langst. Met nog 1 minuut en 26 seconden te gaan werd de wedstrijd stil gelegd en deden een aantal kinderen een dansje. Zeventien seconden later, met 1 minuut en 9 seconden te gaan, was er wéér een time-out! Ongelooflijk genoeg volgden er na die time-out nóg één. Geen wonder dat we 2 uur en 15 minuten in het stadion waren voor een wedstrijd van 4 kwartier.

De busreis terug naar Bethesda verliep net zo vlekkeloos als de heenreis. Lirije is een week bij me blijven logeren en heeft DC onveilig gemaakt terwijl ik bij NIH was. ’s Avonds hebben we samen DC in het donker bezichtigd als de memorials mooi verlicht zijn, Mexicaans fastfood geprobeerd en Indiaas gegeten. De laatste avond voordat Lirije terug naar Nederland vloog hebben we op de veranda voor het huis corndogs gegeten en wijn gedronken. Als dat niet dé Amerikaanse ervaring is...

Lirije had ontzettend geluk met de timing van haar bezoek aan DC. Het viel namelijk precies samen met het jaarlijkse kersenbloesem festival. Dat is een groot evenement in DC dat jaarlijks zo’n 1,5 miljoen bezoekers trekt van zowel binnen als buiten de VS. Ongeveer 100 jaar geleden heeft de burgemeester van Tokyo 3000 kersenbloesem bomen cadeau gedaan aan de stad. Die zijn in 1912 geplant rond het Tidal Basin; het kunstmatig meer waaromheen het Jefferson, Martin Luther King en Roosevelt memorial liggen. Ze bloeien maximaal twee weken en gedurende die periode is het Tidal Basin net een sprookje. De witte memorials tussen de roze en witte bloesem zien er magisch uit. Niet alleen was het mooi om rond het Tidal Basin te lopen, we zijn ook naar de top van het Washington monument gegaan. Van 160 meter hoogte konden we de lichtroze strook rond het Tidal Basin prachtig zien net als het Lincoln memorial in het westen, het Witte Huis in het noorden en Capitool in het oosten.

Door alle leuke dingen is de afgelopen week om gevlogen en heb ik geen tijd gehad om te bloggen. De komende tijd kan ik bloggen over de leuke dingen die ik vast en zeker mee ga maken met Nikki en onze nieuwe Deense huisgenoot Walden.

Karlijn