Terug in Windhoek

Hallo allemaal,

Ik ben weer terug in de hoofdstad van Namibië: Windhoek! Afgelopen maandag kwam Anne me ophalen in Mariental. Ik heb veel mensen ontmoet gedurende de 5 weken dat ik in daar zat voor data collectie. Het was daarom ook vreemd om weg te gaan. Anne en ik hebben samen een rondje door Mariental gemaakt om afscheid te nemen van alle mensen die me hebben geholpen. Eerst gingen we naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van de hoofdverpleegster en een arts uit het ondervoedings-team. Vervolgens gingen we naar het kantoor van het regionale bestuur om gedag te zeggen tegen de andere leden van het team. Toen nog bij een Keniaanse verpleegster langs die veel voor me betekend heeft. Als laatste ben ik bij Maria, mijn vriendin in Mariental, langsgegaan. Ik hoop dat ik haar nog een keer zie voordat ik het land verlaat. Ik ga haar echt missen.

In Windhoek aangekomen ontmoette ik eindelijk mijn ‘landlady’. Ze was op vakantie in Canada de eerste maand dat ik hier zat. Haar naam is Nicolette en ze komt oorspronkelijk uit Uganda. Zij en haar man wonen nu al 12 jaar in Namibië en verhuren de bungalow waar ik nu zit. Het zijn echt super aardige mensen.

Dinsdagochtend liep ik na lange tijd weer de bekende route naar het Synergos kantoor. Het was heel leuk om iedereen weer te zien. Helaas is het nog steeds even koud in dat kantoor. Vanaf nu zal ik daar weer elke dag zitten (met een dekentje omgeslagen) om aan mijn data-analyse en verslag te werken.

Dit weekend was redelijk rustig. Gisteren, zaterdag, ben ik naar de Maerua mall gelopen. Ik moest en zou de laatste Harry Potter film zien. De bioscoop in de Maerua mall is de enige in heel Namibië. Ze draaien maar 4 films tegelijk en de kwaliteit is bagger. Maarja, ik heb Harry Potter 7 nu wel gezien! ;)
Vandaag ben ik naar Katutura geweest. Katutura is een sloppenwijk ten Noorden van het centrum van Windhoek. Het is de bekendste in de omgeving en de naam Katutura betekent “de plaats waar we niet willen wonen”. In de jaren 50, tijdens de apartheid, werden veel zwarten uit hun woningen verdreven en gedwongen in de nieuwe sloppenwijk te gaan wonen. Zo heeft het de naam Katutura gekregen. Een vriend uit Mariental verblijft daar nu een paar dagen en hij heeft me de sloppenwijk laten zien. Het vreemde is dat het niet zo veel indruk op me maakte. De meeste mensen wonen er in hutjes en je ziet kinderen rondrennen is vieze kleren en op blote voeten. Als ik dit 3 maanden geleden had gezien, had ik het schokkend gevonden. Maar ik heb zoveel armoede gezien in Mariental, gedurende de NIDs en de outreaches, dat het me steeds minder doet. Het is heel vreemd hoe alles went als je er maar lang genoeg aan blootgesteld wordt. Al wil ik hier eigenlijk niet aan wennen...

Groetjes, Karlijn