Laatste dagen in Bangkok

De laatste dagen in Thailand zijn zo snel omgevlogen dat ik niet eens tijd heb gehad om een berichtje te schrijven! Daarnaast vonden we geen internet cafe in de buurt... :p

In mijn laatste berichtje vertelde ik dat we de nachttrein naar Bangkok zouden nemen. Toen we in de trein stapten zag hij er heel anders uit dan we hadden verwacht. Er waren geen coupe's met 4 bedden zoals in de trein op de heenweg. Er was gewoon een hele rij 1-persoons bankjes met z'n tweeen tegenover elkaar. Een beetje zoals treinen in Nederland dus. Wij snapten er niks van! Hoe moesten we hier nou slapen?? Rond 8 uur werd ons alles ineens duidelijk. Een conducteur kwam met een sleuteltje langs en klapte zo de bovenste stapelbedden uit het plafond. Vervolgens haalde hij daar een tussenstuk vanaf voor tussen de onderste bankjes. Matrasjes erop, kussens, lakens en tadaa. Binnen 2 minuten had hij 2 bedden tevoorschijn getoverd. Zo ging hij de hele trein langs. Eigenlijk hadden Claudia en ik twee bovenste bedden tegenover elkaar. De man die onder Claudia zou slapen, wilde echter met me ruilen. Super aardig van hem! Onderste bedden zijn duurder dan bovenste bedden. Nu konden we dus alsnog onder elkaar slapen.
De treinen in Thailand rijden niet zo stipt, dus we kwamen weer een uur later dan gepland aan. Per tuktuk zijn we naar het hotel gegaan. Hetzelfde hotel waar we ook de eerste nacht in Thailand hebben geslapen. We kwamen er 10 voor 7 's ochtends aan. Gelukkig ging het hotel 10 minuten later open.
De rest van de dag hebben we in het gigantische winkelcentrum MBK doorgebracht. Het heeft 8 verdiepingen en is groter dan je je kunt voorstellen. Zelfs na een hele dag daar hadden we nog lang niet alles gezien. Op de 8e verdieping is een bioscoop. 's middags hebben we er de film Inception gezien. Voordat de film begon, kwam er groot op het scherm te staan: "Please stand up to pay respect to our king". Iedereen moest gaan staan en er werd een lied voor de koning gespeeld. Heel vreemd om mee te maken! Toen het was afgelopen, mocht iedereen gewoon weer gaan zitten en begon de film.

Zondag zouden we Som ontmoeten. (Som studeert in Bangkok, dochter van een leraar van Watthana Nakhon school) We hadden eigenlijk om 9 uur 's ochtends afgesproken bij de Wat Phra Keaw, maar net als de meeste Thai's, is Som niet zo goed in op tijd komen. Claudia en ik hebbn zelfs de Wat Phra Keaw en het Grand Palace bekeken. Het Grand Palace is de vroegere residentie van de Thaise monarch en de tempel erbij staat ook bekend als de 'Tempel van de Emerald Boeddha'. De Emerald Boeddha is dan ook de grootste attractie. Het is maar een klein Boeddha-beeld eigenlijk, maar wel heel mooi. Het paleis was ook indrukwekkend om te zien. Er waren alleen zo ontzettend veel toeristen dat ik helemaal niet meer het idee had dat ik nog in Thailand was. Ik hoorde overal om me heen Nederlands!
Vervolgens gingen we naar de Wat Pho. Deze is iets minder toeristisch dan de Wat Phra Keaw. Hier bevindt zich de grootste 'Reclining Boeddha'. Dit beeld van een liggende Boeddha is 46m lang en 15m hoog. We konden er een rondje omheen lopen. Prachtig! Hierna hebben we (eindelijk) Som en haar vriend bij de Wat Pho ontmoet. Samen met hun hebben we de rest van het complex bekeken.
's Middags wilden we graag naar de drijvende markten. De bootjes met etenswaren zijn een heel typisch beeld voor Thailand wat we graag wilden zien. De drijvende markten zijn er alleen in het weekend, dus we moesten dat deze dag wel doen! Met z'n 4en hebben we een taxi genomen naar de drijvende markten van Talin Chan. We hebben er een boottocht van 3 uur gemaakt. Op verschillende plekken werden we met touwen aan de kade gehaald. We moesten dan gewoon in de boot blijven zitten en dan kon je iets kopen van de mensen aan de kade. Bijvoorbeeld bij een stop verkochten ze brood voor 10 baht. Dit brood was bedoeld om de (gigantische) vissen te voeren. We kochten dus het brood aan de linkerkant van de boot om het vervolgens aan de rechterkant in het water te gooien. Verder hebben we niet erg veel gezien van de drijvende marken zelf. Het was al laat in de middag en er was eigenlijk niet meer veel te doen. Som zei dat zaterdag de beste dag is om de drijvende markten te bezoeken.. Jammer maar helaas.

Voor maandag hadden we gepland dat we de Bayon tower zouden bezoeken en naar China town zouden gaan. De Bayon tower is een heel hoog gebouw en vanaf de 77e etage zou je een prachtig uitzicht over Bangkok hebben. We vonden de toren vrij gemakkelijk. Eromheen bleken super veel winkels en kraampjes met allemaal aziatische kleding te zijn. Claudia vond het geweldig. We zijn de toren in gegaan, maar je moest superveel entree betalen om het uitzicht van de 77e etage te zien. Dat vonden we het niet waard. Aan de overkant van de Bayon tower ligt de 'Fashion shopping mall'. Claudia had dit al onderstreept op haar to-do-lijstje voor Bangkok. Uiteindelijk is het een shop-dag geworden.
In de loop van de middag hebben we de skytrain naar Chinatown genomen. Dit staat bekend als de plaats om lekker eten te halen. Niet in restaurants, maar bij straatverkopers. Chinatown viel ons een beetje tegen. Er was niet erg veel te zien en qua eten viel het ook tegen, maar dat kwam door de regen. Het regende heel lang, heel hard, waardoor veel straatverkopers moesten sluiten of ze gooiden zeilen over hun kraampjes. Daardoor was er weinig te zien. Uiteindelijk hebben we Hongkong noodles gehaald in een restaurantje.

Dinsdag gingen we naar de River Kwai! Hier had ik erg naar uitgekeken. We vertrokken 's ochtendsvroeg met de skytrain naar het Mochit busstation. Dat is het busstation in het noorden van Bangkok. Vanaf hier hebben we de bus naar Kanchanaburi genomen. Kanchanaburi is de provincie ten westen van Bangkok. De hoofdstad heet ook gelijk Kanchanaburi. De bus deed er 2,5 uur over om er te komen. Bij het busstation stonden weer allemaal tuktuk's, maar deze waren anders dan die we tot nu toe in de rest van Thailand gezien hadden. Dit waren ouderwetse met een normale fiets ervoor ipv een brommer! Een sportieve vrouw wilde ons rondrijden voor 100 baht pp. Dat hebben we maar gedaan. Als eerste wilden wij stoppen bij het Thailand-Burma Railway Centre. Dit was een heel informatief museum over alle gebeurtenissen rondom de bekende/beruchte "Bridge over the River Kwai". Deze brug wordt ook wel de "Death railway bridge" genoemd, omdat er zo ontzettend veel mensen zijn omgekomen tijden de bouw. Meer dan 100.000 oorlogsgevangen hebben hier hun leven verloren, waarvan ook vele Nederlanders. River Kwai spreek je trouwers uit als "River Kwee". Als je letterlijk "River Kwai" zegt, bekent dat "Rivier buffel" in het Thais, de meeste Thaise mensen vinden dat wel grappig. Na het museum heeft de fiets-tuktuk ons naar de brug zelf gebracht. Hij is maar 300 meter lang. We zijn er overheen gelopen. Ik ben blij dat we vantevoren bij het museum waren geweest. Hierdoor wisten we de hele geschiedenis en begrepen we ook de betekenis van de brug. De tuktuk bracht ons weer terug naar het busstation. De laatste bus terug naar Bangkok vertrok om 18:30. Dus tot die tijd hebben we ons vermaakt op de markt naast het busstation. Alweer shoppen en helaas ging het weer regenen.

Gisteren was het dan alweer zover. Onze laatste dag in Thailand. De tijd is supersnel gegaan en ik had helemaal geen zin om weer naar Nederland te gaan. 's morgens hebben we onze tassen ingepakt en uitgecheckt bij het hotel. Onze vlucht vertrok pas 02:25 's nachts, dus we hadden nog de hele dag in Bangkok. We zijn naar Siam Square geweest en weer naar de MBK om onze laaste Baht's uit te geven. Per taxi zijn we naar het vliegveld gegaan en na lang wachten en een vlucht van bijna 11 uur, zijn we dan toch weer in Nederland. Vanaf Schiphol heb ik de trein en bus naar Wageningen genomen. Het is heel vreemd om weer in Nederland te zijn. Geen mensen op straat meer die roepen "Where you going?! Tuktuk??", geen straatverkopers, geen 7-elevens en ga zo maar door. Ook al is het rond de 20 graden, ik vind het heel koud hier. Een groot verschil met Thailand! Verder ben ik ontzettend moe. Het zal wel een paar dagen duren voordat ik weer aan de Nederlandse tijd gewend ben.



Thailand was een geweldige ervaring voor mij. Het was compleet anders dan ik had verwacht, maar daardoor zeker niet minder leuk. Vantevoren had ik verwacht dat ik vrijwilligerswerk moest doen op een of ander arm klein schooltje in het noorden van Thailand. Zo stond het ook beschreven op de website van Volunthai. Ik had gedacht dat ik de school kon helpen door geld in te zamelen voor schoolboeken en andere spullen voor de school en de kinderen. Zoals jullie hebben kunnen lezen, was de school heel groot en welvarend. De kinderen kwamen ook niks tekort, bijna allemaal hadden ze een GSM met camera! Ik vind het geweldig dat jullie zo enthousiast hebben gereageerd op mijn oproep, maar ik heb jullie geld dus niet kunnen gebruiken. Ik heb nog gekeken of ik een ander goed doel ervoor kon vinden, maar er was niks. Ik wilde het absoluut niet aan iets zinloos geven, dus ik geef het jullie gewoon terug. De komende dagen maak ik het terug over. Hopelijk zijn jullie niet teleurgesteld.
Nu wil dit niet zeggen dat ik denk dat het vrijwilligerswerk zinloos is geweest! Absoluut niet! Thaise mensen spreken vreselijk slecht Engels en al helemaal in de landelijke gebieden. Ze hebben heel hard mensen nodig die wat Engels kunnen doceren. De boeken hebben ze dan wel, maar ze begrijpen de boeken niet! Zelfs P'Ae, die nog vrij goed in Engels was in verhouding met de andere leraren, begreep simpele Engelse werkboeken slecht. Op een avond heb ik bijna een uur met haar op de bank gezeten om een werkboek door te nemen dat ze hier zouden gebruiken voor de brugklas. Ze had allemaal dingen die ze niet begreep. Ook de kinderen vonden het geweldig om met een 'farang' te communiceren. Ik krijg nu nog steeds mailtjes van leerlingen "Thank you teacher" en "I miss you". Ik ben heel blij dat ik iets voor die school heb kunnen betekenen, al was het alleen maar om de kinderen te motiveren beter Engels te leren.

Dit was mijn laatste en gelijk mega lange berichtje over Thailand. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn verhalen te lezen. Ik vond het in ieder geval super om al jullie reacties te horen en te lezen!! :D

Sa wat die kha! Karlijn